"Не само ние, шо беме под Гърция, а и тия, шо живеа под Сърбия, видеа много маки...Има македонци, шо не можат да го забората той дух бугарцки, шо го имаа. Младината, коку и да лажат, сепак от дедото, от бабата, слуша. Тука говориме, има едно село Драчево, яс работе по строителството. Не е само болес, а и сега не можиш да намериш човек, шо не е бугарин. И младите. Не можиш да чуиш тамо збор против Бугаря. Тия са големи бугари сега, сваршено. Пак дебарчани, тия се големи бугарофили. Се мена времето, едно, друго и малко кьотек, се претопия. После минеш от Велес, у Велес беше първата гимназия българцка у Македоня. Ке заминиш нататак, Щип, Кочани, сички тия беа бугарцки, ама сега се примерия. На син ми кажвам :" Ко живиш у една даржава, или мирувай, или зевай си чергата и бегай. Ама те мъчат, ама те газат, мъчи (мълчи), друго спасейне нема. Ако не и истърпиш тия, земи си чергата и бегай." Когато има пат, ке бегаш. У времето на Метакса дека ти пат да бегаш. Ние сме близо до границата, сърбите ке те върнат назад. Българцката граница далеку. Каде да отидиме? Нема каде. И така...."
Говорът на село Арменово, Леринско "Български диалектни текстове от Егейска Македония", Благой Шклифов, Екатерина Шклифова
Редактирано от komitaO3 на 20.01.20 22:03.
|