Па тука се согласувам, дека 1944 е завршница а не почеток.
За другото што напиша ти и другите, нема да навлегувам, освен во тоа што доколку комунистите не победеа во 1944, тоа ќе значеше враќање на кралството Југославија, како во Грција.
Тогаш немаше да постои солидарноста помеѓу братски социјалистички држави, веројатно Бугарија ќе изгубеше територија и оштетата сигурно немаше да биде простена.
Но , многу , многу побитно, луѓето во Вардарска Македонија ќе беа постепено целосно србизирани. И тогаш немаше воопшто да постои било каков спор, како што не постои денес никаков спор помеѓу Бугарија и Грција за луѓето во Егејска, нити со Србија за луѓето од територијата под Егзархија до 1878.
Со други зборови, нашиот спор со Бугарија е што не се посрбивме. А главната енергија за тоа доаѓаше претежно од македонизамот.
Малку карикирам, ама така му испаѓа.