|
Изкуших се да продължа по азбучен ред страничката на википедиja...
----------------------------
Антон (Филахтечев) Димитров (роден во 1867 година во с. Ајватово (Солунско) е еден од основачите на МРО односно ТМОРО. Студирал право на Вишото училиште во Цариград, а потоа и на Универзитетот во Лиеж (Белгија). По завршувањето на студиите извесно време работел како професор по турски јазик во Егзархиската гимназија во Солун, а подоцна како адвокат и судија во Битола и Цариград.
Во 1893 година Антон Димитров учествува во формирањето на МРО односно ТМОРО. После турскиот Младотурската револуција од 1908 година го создава Соjузот на бугарските конституциони клубови.
По Првата балканска војна, Антон Димитров се населил во Софија (Бугарија), каде заземал високи позиции во Министерството за правосудство (1915/18) и Министерството на надворешните работи (1918/20).
Умира на 13 март 1933 година во Софија.
---------------
Задължително вижте линка за Българските конституционни клубове:
----------------------
Добри Даскалов (Кавадарци, 13 ноември 1882 - Кавадарци, 20 јуни 1912), македонски револуционер и војвода. Беше борец во четите на Јане Сандански и на Христо Чернопеев, делегат на Солунскиот конгрес на ТМОРО - 1903 година, учесник во Илинденското востание - 1903 година, учесник на Прилепскиот конгрес на ТМОРО - 1904 година, на Рилскиот конгрес на ТМОРО - 1905 година, член на Народната федеративна партија и член на нејзиното централно раководство. Подмолно е убиен во Кавадарци на 20 јуни 1912 година.
---------------------------
Георги Николов Делчев е роден на 23 јануари (4 февруари, нов стил), 1872 во Кукуш, Егејска Македонија (грчки: Килкис, денешна северна Грција), како прво машко дете, трето по ред на бројната фамилија Делчеви која имала вкупно девет деца. Делчев произлегува од релативно добро ситуирано семејство. Татко му Никола Делчев бил кукушанец, а мајка му Султана Нурџиева потекнува од блиското село Мурарци. Во 1879 - 1880, Гоце (Георги) Делчев започнува да го посетува прогимназијалното училиште во Кукуш. Гоце потоа го завршил средното образование во Солунската машка гимназија „Св. Кирил и Методиј“. Се запишал во Военото училиште во Софија во 1891. Подоцна, како питомец во военото училиште во Софија тајно ги посетувал социјалистичките кружоци и ја ширел социјалистичката литература, за што е исклучен од училиштето. Делчев станал учител во Бугарското машко трикласно училиште во Штип (Ново село), заедно со Туше Делииванов во 1894[2] каде што се запознава со Даме Груев, еден од основачите на ТМОРО. Како резултат на блиското пријателство меѓу двајцата, Делчев и се придружил на Организацијата во 1895 набрзо станувајќи нејзин водач.
Гоцевата саможртва за делото на ослободувањето на народот во Македонија и Одринско и создавање на независна или автономна македонска држава му го донесе ореолот на признание и почит. Неговото име стана легенда, вткаена во свеста на македонските народни маси. Неговото име ги возбудуваше македонските поколенија, со тоа име македонските прогресивни сили ја водеа во сосема нова општествено-политичка ситуација борбата на македонскиот народ за национално и социјално ослободување.
Бугарите за Гоце Делчев
Во Бугарија се смета дека Гоце Делчев е еден од најголемите бугарски револуционери, кој како водач на ВМОРО се залагал за создавање на автономна власт во Македонија и Одринско. Гоце Делчев бил бугарски учител и плата земал од бугарската егзархија исто како и илјадници други учители и свештеници во Македонија во тоа време.
-----------------------------------------------
Донка Ушлинова е родена во 1885 во село Смилево. На 15 години се мажи за Ставре Христов од селото Лера, Битолско. Додека мажот и е на печалба Донка ја вознемирува и следи еден Турчин. Таа го убива со помошта на една нејзина јатрва и го закопува на гробиштата. Потоа двете бегаат во планините кадешто ја сретнуваат четата на Ресенскиот војвода Славејко Арсов кој ги кој им дава униформи. Така Ушлинова се вклучува во борбата на Внатрешната Македонско – Одринска Револуционерна организација. Пред Илинденското Востание учествува во околу 20 сраженија во Битолскиот револуционерен округ кај селата Лева река, Смилево, Златари.
По востанието преку Србија бега во Бугарија и во Варна повторно се среќава со својот сопруг. За време на Балканските војни Донка Ушлинова заедно со нејзиниот сопруг Ставре Ушлинов е доброволец во Осмата Костурска Дружина на Македонско-одринското ополчение. Учествува во многу борби каде што се одликува во битките на Шарќој, Галиполи, при пленуването на Јавер паша, Руен и Султантепе. За героизам станува ефрејтор и е наградена со два ордени за храброст – трети и четврти степен.
За време не Првата Светска Војна Ушлинова пристапува како доброволец во Втори пешадиски македонски полк на Единаестa пешадиска македонска диверзија. Учествува во борбите кај Јаребична, Дојран, Круша Планина и многу други. Наградена е со Орден за Храброст од втора степен, а после през 1917 година со Орден за Храброст прва степен и чин подофицер подарени лично од главнокомандваштиот армијата генерал-лејтенант Никола Жеков. Мажот и исто е награден. Донка подоцна е предложена за Офицерски Чин но крајот на војната недозволува тоа да стане.
Донка Ушлинова и заедно со сопругот прима парична помош од 10.000 лева со кој ја градат мала куќа. Во 1924 година им се раѓа син – Александар. До смртта си на 27 Јуни 1937 година Донка Ушлинова била член на Варненското дружство на запасните офицери „Другарски сојуз“. После смртта и Македонскиот женски сојуз издава некролог:
“ Почина Донка војвода, жена револуционерка, херој и смел борец за родните идеали... ”
------------------------------------------
Иван Попконстантинов Попов (бугарски: Иван Попконстантинов Попов) е офицер од бугарската армија и револуционер, Костурски војвода на ВМОРО.
Иван Попов е роден во 1871 година во неврокопското село Лjаски, во Османлиската империjа. Добива основно образование во родното си село. Од 1889 до 1895 година е на воена служба во Сливен. Како фелдфебел од бугарската армиjа Гоце Делчев го сврта кон ВМОРО и го праќа за организационен воjвода во Коостурскиот револуционен реон во 1902 година. На Смилевскиот конгрес е избран за централен воjвода на Костурско. Во текот на Илинденското востание учества во борби како воjвода, заедно со Васил Чакаларов и Пандо Кљашев. Потоа заедно со Лазар Поптраjков и Манол Розов се повлекуваат во Прилепско.
После крајот на востанието бега во Грциja, а од таму во Бургас. По повторното навлегување во Македониjа, учествува и во борбата со грчката оружена пропаганда. До Балканската воjна е воjвода на чета №5 во Костурско, после мобилизациjата од 18 септември 1912 година е воjвода на партизанска чета, част од 4-та рота на Девета велешка дружина на Македоно-одринското ополчение. Во српско заложништво е од 18 юли до 18 декември 1913 година. Награден е со орден „За храброст“ 3-та степен и е повишен во чин. Во Меѓусоjузничката воjна е во одредот на Васил Чакаларов. Во Првата светска воjна е командир на разузнавателско оделение.
Иван Попов си го одзема животот на 15 септември 1921 година во Витоша.
---------------------------------------
|
Re: Деjци на ВМОРО [re: бyrapckиekoнoмckитиr]
