Георги Казепов e роден на 21 февруари 1880 во село Калиманци, Мелничко, со името Георги Ангелов Стојанов. Завршил педагошко училиште во Сер во 1900 година, кога и станува член на ТМОРО. Од 1900 до 1903 бил учител во Марикостиново, Белјово и Черешница, а во 1903 во Мелник.

За време на Илинденското востание се борел во четата на Јане Сандански и Илија Крчовалијата. По востанието е уапсен, но успеал да избега и да се приклучи во четата на Сандански како нелегален член. Тогаш ја менува фамилијата со таа на убиениот војвода Андреј Казепов. Во наредната 1905 година е избран за секретар на околното раководство на ТМОРО во Мелник.

Под негово раководство дава голем отпор на грчките андартски чети во регионот. Од тогаш е војвода на самостојна чета, а на конгресот на Серскиот револуционерен округ (1907) вклучен е во Окружниот револуцонерен комитет.

Во 1908 г. сe легализира и учествува во создавањето на Народната федеративна партија. Учестува во одредот на Јане Сандански, кој зел учество во симнувањето на султанот Абдул Хамид. Следната година, кога Младотурците сакале да го затворат Јане Сандански, тој со својата чета го опколил Мелник и го ослободил.

Учествува во Балканските војни, а после тоа станува книжар во Мелник. Во 1920 година е избран за градоначалник на градот. Во 1921 се преселува во Софија, а од 1922 година е пак се враќа во Марикостиново.

------------------------

Никола Карев е роден како четврто дете во сиромашното јагленарско семејство Кареви. Во 1892 година е принуден да го прекине школувањето и да се вработи како столарски чирак. Во 1895 година го напушта своето родно огниште и како 16-годишно момче заминува на печалба во Бугарија. Во прво време работи како помошник ѕидар, а потоа станува столарски работник во работилницата на велешкиот столар и основач на Македонската работничка социјалистичка група во Софија, Васил Главинов.
Повлекување во Бугарија и убиство
Со паѓањето на градот во турски раце, тој со своите соработници се повлекува во околните планини на Крушево, а кон средината на ноември 1903 година се префрла во Белград, а оттаму во Софија. Во Софија ја обновува својата активност и учествува во формирањето на Македонско-одринската социјалистичка група во 1905 година, како огранок на Бугарската работничка социјалдемократска партија.

По неуспешните обиди легално да се врати во Македонија, Карев во пролетта 1905 година решава да го стори тоа нелегално. На 26 април неговата чета на пат за Крушево преноќува во селото Рајчани, помеѓу Кочани и Пробиштип. Но, тука се предадени и веднаш сардисани од турската војска. Следниот ден, на 27 април во нерамна борба со турскиот аскер кај месноста Свиланово загинува Никола Карев, заедно со многу борци од неговата чета
----------------------------

Рафаел Камхи
Од Википедија, слободна енциклопедија
Скокни на: навигација, барај

Рафаел КамхиРафаел Моше Камхи (Битола, 15 декември 1870 година - Тел Авив, 1970 година) е македонски револуционер од еврејско потекло.

Во 1894 година се запознал со Даме Груев и влегол во ТМОРО. Учествувал на Првиот конгрес на ТМОРО во 1896 година, во Солун, како битолски делегат на местото на Даме Груев. Учествува во Аферата Мис Стон. Во 1903 е депортиран заедно со брат му Ментеш во Дебар. Се поврзал со тамошната организација и под името Скендер Бег, учествувал во Илинденското востание во Дебарско, а потоа и во Малесија.

Длабоко разочаран од делбите на Македонија и од решенијата на Версајската конференција во 1919 година, Рафаел Камхи се преселил од Софија во Солун. Во текот на Втората светска војна е подложен на иследување и тортура од нацистите и од грчките колаборационисти и е затворен во 1943 година. Благодарение на ангажирањето на Македонскиот национален институт, Илинденската организација и на Националниот комитет на македонските братства од Софија и со ангажирање на бугарската влада е издејствуван посебен третман за Рафаел Камхи, како „заслужен Бугарин“. Целото негово семејство завршило во злогласните логори на Треблинка.

По војната извесен период живее во Софија, а по 1950 се преселува во Тел Авив, каде што починал во длабока старост во 1970 година. Камхи е автор на книга спомени, кои како несредени ракописи ги депонирал во Еврејскиот институт во Софија, а подоцна еден примерок е депониран и во Архивот на Македонија.

---------------------------

Блаже Крстев (1873 – 31 мај 1911), познат и како Блаже Биринчето или Блаже Крстев-Биринчето, е македонски револуционер и илинденски востаник. Крстев е роден во Бирино, Крушевско и се вклучил со ТМОРО како организатор и водач. Пред Илинденското востание формирал своја чета со четници од своето село.

За време на Илинденското востание, на самиот ден 2 август, 1903-та година Блаже Биринчето заедно со здружените чети на Иван Алабаков ја напаѓа и освојува Крушевската касарна. По освојувањето на градот Крстев со својата чета се бори заедно со четите под раководство на револуционерот Питу Гули во падините на Крушево и одбиваат 6 турски напади кои завршуваат со огромни губитоци за Турците.

По Илинденското востание, Блаже Крстев е еден од малкуте што остануваат меѓу народот и прават подготовки за новата борба. Во крајот на 1904 година се вклучува во четата на неговиот соборец од востанието Иван Наумов Алабакот и заминуваат заедно во Велешко за да се борат против четите на Српскиот Четнички Покрет кои се појавуваат таму веднаш по Илинденското Востание. Во 1905 година заедно со големата здружена чета на Ѓорѓи Сугарев и Иван Албаков во Пореч и Азот (Велешко) ја извршуваат познатата акција против Српските четници.

По разочарувањето од Младотурците, Кртев продолжува со борбата, формирајќи реонска чет6а. Загинува на 31 мај, 1911 година со турскиот аскер кај селото Журче, Демирхисарско.

Преземено од "http://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0%BB%D0%B0%D0%B6%D0%B5_%D0%9A%D1%80%D1%81%D1%82%D0%B5%D0%B2"
--------------------------
Рани години
Ѓорѓи Сугарев роден во град Битола во 1876 година во семејство од крајно сиромашни родители. Преживеаната мизерија во него раѓа омраза спрема несправедливоста и нееднаквоста. Уште во детските години тој ја почувствувал омразата и кон поробителот, а во младинските години таа добива се поголем и поголем размер.

Не успевајќи да заврши IV. клас во Битолската гимназија, поради големите семејни оскудици, тој ја напушта гимназијата и ѝ се оддава на учителската кариера, преку којашто успева да го прави тоа што најмногу му лежи на срце: да го буди народот и да го учи, како да се бори и умира за својата слобода. Тој учителствува во градот Битола, Битолската и Кичевска околија.

Акција против Српските четници

Ѓорѓи СугаревЃорѓи Сугарев пристигнува во Велешко на 25. август 1905 година. Тука се сретнува со војводите Јован Алабакот и Панчо Константинов, кои во тој момент се во меѓусебен конфликт. Сугарев ги седнува на една маса, и со својот благ тон успева да ги смири и да ги убеди дека само со заеднички сили ќе можат да се справат со српските четници инфилтрирани во Поречјето (Прилепско) и Азот (селата околу Богомила - Велешко).

Следните неколку месеца здружените чети на Константинов, Алабакот и Сугарев, под команда на Ѓорѓи Сугарев постојано ги обиколуваат селата во Поречјето и Велешко во потрага по србоманските чети на Глигор Соколовиќ. Сугарев во секое село држи говор и ја цементира вољата на народот за борба и издржливост во тие тешки времиња. Српските четници, согледувајќи ја моќта на таа здружена чета на ВМОРО под команда на Сугарев, ја избегнуваат секоја средба со неа.

Сугарев е немилосрден кон платените агенти на српската пропаганда. Додека е во Велешко и Прилепско, тој ликвидира десетина српски агенти - меѓу кои и неговиот сопствен чичко, којшто ја предава здружената чета на турките власти. Два пати четата има судир со турки аскер. По наредба на Сугарев се убиени и братот и внукот на Јован Бабунски (водичот на Српските четници во Велешко) затоа што ја предаваат четата.

Само еднаш се стигнува до поголема битка меѓу четите на ВМОРО водени од Сугарев, и четите на Србите водени од Соколовиќ - на 25 Септемврии 1905 година во село Ореше. Во разгорот на битката пристигнува аскер, и четите се приморани да се повлечат од битката.

Значењето на престојот на Сугарев во Поречјето и Азот, е во тоа што успева да ги капсулира српските четници, и не им дозволува да излезат од Поречјето - затоа што целта на СЧП (Српски четнички покрет) е да го пробие фронтот на ВМОРО, и да стигне е до јужна Битола, каде што да стапи во контакт со Грчките андарти, и со тоа ВМОРО да биде парализирано.

Во зимата на 1906 година, една српска чета од Поречјето успева да го пробие обрачот на ВМОРО и да се инфилтрира во Кичевско, со коешто се загрозува Крушевско, Демир Хисарско, Охридско и Струшко. Сугарев веднаш го напушта Велес и се преместува во Кичевско, каде што успешно ја разбива локалната српска чета, и го ослободува Кичевско од четниците на Српската пропаганда.