Az gi kazah,ama nakratko, i ti maj ne si gi zabeliazal. Ti mojesh da si mislish, che poznavash, v sluchaia svoiata kotka/mnogo pozdravi, obicham kotki/. No ti vijdash povedenieto i otstrani i go TALKUVASH. Ti NE MOJESH DA SI SIGUREN, che pravilno talkuvash povedenieto i. Osven ako ne stanesh pone za moment "tia".
Da, tia naj-veroiatno vijda nesto, no to ne e zadaljitelno da e sastoto kato tvoeto vijdane. Ti, kato stoish do neia i ia nabliudavash, po tova,koeto vijdash che pravi razbirash, che tia sasto vazpriema sveta, NO NE VIJDASH KAKVO TOCHNO VAZPRIEMA. Razbirash li razlikata? Nikoj ne moje da kaje kak izglejda nejniat sviat, osobeno ako v nego niama ezik. Kakto ne mojesh da znaesh kak bi izglejdalo tvoeto vazpriatie ako ne se beshe nauchil da mislish s dumi. Ne kazvam obache,V NIKAKAV SLUCHAJ,che niama vazpriatie bez ezik, a che vazpriatieto ni niamashe da e sastoto bez ezik!
I oste nesto. Ezikat formira predstavite ni za sveta, ako ne izcialo, to pone otchasti. I tova ne si go izmisliam /Kurt Baldinger, "Vers une semantique moderne"/. Svetat okolo nas naprimer po pravilo ne moje da bade fragmentiran na otdelni chasti, zastoto niama realna granica mejdu tiah. T.e. svetat e cialost. Da vzemem za primer cvetovete, che s tiah naj-lesno se razbira. V ezika, a i v konceptualnata ni sistema, ima kraen broj znachesti edinici, koito obozbachavat osnovnite cvetove i moje bi niakoi nuansi. No realno granica v prirodata mejdu nuansite NIAMA. Te sa hiliadi. Obache niama dumi za vsichki tiah. Ima nuansi na nuansite i t.n. No nie sme slojili uslovni granici, "za da ima red"