Момичета, искам да ви споделя за срещата ми с психоложката на Нана – Фондация 1 от 8.
Това е първата ми консултация със специалист /дооооста съм позакъсняла/.
На времето /преди почти 10 г./, при съобщаването на диагнозата, мамоложката в V-та ГР, ме насочи към кабинета на психоложката им. Жената не беше в кабинета си, аз изчаках около 5 минути и си тръгнах, приех го като знак, че нямам нужда от нея. Втората ми „среща с психолог” беше направо пародия. Това се случи в ИСУЛ, преди да започна лъчетерапия, преди това бях минала 8 курса химио. Трябваше да мина през психоложката им, за да си сложи тя подписа на документацията проформа. Кабинетът 2/3 м, и в него имаше място само за едно бюро и 2 стола, прозорец нямаше, самата психоложка беше на ръба на истерията, крещеше на всички да не чукат на вратата, да се изчакват един по един. Вътре ми набута една камара листа да подписвам, че съм запозната, че може да ми се увредят органи и т.н., неща, които съм чела и подписвала многократно. Това беше всичко!
Затова реших сега да се възползвам от безплатната консултация, която се предлага и бях впечатлена. Явно жената много си обича работата, поразпита ме за много неща, относно заболяването, каза че съм се справила много добре в психологичен аспект и накрая ми казаха, че по-скоро аз съм им направила по-добра психологическа консултация с моя богаааат опит, т.е. и аз ги впечатлих, особено като им казах с колко метастази съм във всички основни органи и ето ме, че съм им дошла на крак! Много ми беше полезна тази консултация, разбрахме се да отида отново, тогава ще поискам съвет за справянето с конкретен проблем.
|