Аз лично много вярвах във всичко, което бяхме чули и приложили на татенцето ми.....сега след време си обяснявам защо, кое и как може би се е получила - баща ми никога не бе боледувал, беш здрав, силен и едър мъж - до последно на него му се струваше сякаш шега, че е болен, че може би умира /макар, че ние го убеждавахме, че трябва да пие лекарствата и че ще се оправи/....отхвърляше едно по едно всяко нещо - и андийски билки, и мед, който майка ми беше ходила до Свищов да вземе от един билкар, и блатният аир, и Натанала - пи го 2 дни, след това каза, че повръщал от него и едва ли не започна да вика по нас, че го тормозим....а беше страхотен добър човек....много ме е яд и досега, че го послушахме и се опитахме да не го "тормозим" - т.е. да му даваме иска, не иска натанал....но как бихме могли??? Въпреки това от позицията на вече минало подкрепят твърдението - откаже ли се болният, изгуби ли вяра, че може да се оправи - нищо повече не може да чу помогне....не го допускайте.
Гери - 27.10.04
|