В старата дискусия в Гугъл груп за която посочих линк има мнение на македонец:

Еве како е:

1. -овски наспроти -оски (со испуштено в) е типчно за Прилеп и до
некаде за Кичево. Тоа е типично фонетска појава поврзана со губењето
на интервокалното в. Таков е случајот и со топонимите: Другово се
изговара Другоо.

2. Презимињата традиционално завршуваат на -ски во Малешевијата. Но не
и во Струмица, Радовиш и Штип. Арно ама, во последните 40-50 години
има големо исселување од Малешевијата спрема тие три региони. Во
Струмица речиси е сигурно ако некој има презиме на -ски дека е
Малешевец. Сите староседелци струмичани си ги имаат презимињата на -
ов.

3. Во Македонија пред Балканските војни имало три вида презимиња: Без
наставки: (Каневче, Упевче ... ), со наставка -ов (таму каде што се
менувале презимињата во секоја генерација по дедо или по прадедо) и со
-ски, (многу поретко со -ич) таму каде што презимињата не се менувале
со секоја генерација, туку се предавале по род (племе). Третиот случај
е застапен во западна, северна, средна и до некаде во источна
Македонија (Малешевијата и делумно Пиринска Македонија).

4. На -ски и до денешен ден има презимиња и во Бугарија. Дописничката
на фокус нјуз не ли е Денка Кацарска (Кацарци се голема фамилија во
Малешевијата, па и таа може да им е рода. Благоевград и Берово се како
брат и сестра, има многу разделени фамилии, вклучително мојата).
Јавната обвинителка на Бугарија исто имаше презиме на -ски.