Волдеморт се приближи към слидеринците.Спря се първо пред Лори, която беше станала невероятно бледа.Той се взря в очите й и се обърна към Галеуз.Тя трепна когато погледа й се срещна с този на Черният Лорд.Той отново се обърна, този път към Меджика.Той беше пребледнял но погледът му беше запазил това изражение на сигурност.В неговите очи Лорда се взираше по-дълго време.След което стана ред и на Брет.Тя беше станала по-бледа от обикновено.Но погледът й не се срещана с този на Лорда.Тя въздъхна успокоена.Лорда направи знак с ръка и трийсеттимата смъртожадни излязоха от сенките на дърветата.Брет зяпна.Вдигна очи към Меджика и прошепна:
-Какво ще правят те?!-но вместо отговор чу откъм групата смъртожадни вик”Изменниците ще платят”
Брет трепна, сещайки се за човекът/върколакът с който беше тази вечер.Тя пребледня, макар да не й личеше в непрогледният мрак.Светнаха и последните фоерверки над главата й за да види как два диментора се плъзнаха от мрака на гората и тръгнаха към колибата на Хагрид.Брет се обърна и се затича към входа на замъка без да обръща внимание на виковете на Лори, Гала и Меджика.Озова се във входната зала.Тръгна по коридора който водеше към една от кулите на замъка и се заизкачва по стълбите.Спомняше си че стаята на Ная беше някъде тук, но ужасно слабото й чувство за ориентация й пречеше да си спомни къде точно.Тъкмо беше на път да се отчая когато попадна пред зелена врата със сребриста брава.
Тя натисна дръжката и бутна вратата.Влезе с трясък в стаята и я обиколи с поглед.В единият ъгъл, точно под прозореца имаше легло, на което спеше тихо и спокойно Нио.Брет се приближи по-тихо и се вгледа за секунда в изящните му черти и вече разрошилата му се коса.Но само секунда.
-Нио!-Брет сложи ръката си на неговата.
Последва вик.Нио стискаше ръката на Брет и я беше извил по много странен начин.Без да я поглежда той каза тихо:
-Той е тук, нали?
Брет кимна и хвана със свободната си ръка края на мантията на Нио.
-Ти идваше да ме убиеш?-попита той тихо и без да дочака отговор стисна ръката на Брет още по здраво.
Брет извика отново от болка.
-Не!Аз не мога да те убия...Защо очкаваш такова нещо от мен?!-Нио дръпна ръкава на мантията на Брет и отдолу се показа черният знак.
-Затова.-той отпусна хватката си и каза-Ти няма да се откажеш...
После Нио излезе на бяг от стаята с единствена мисъл в главата си:да открие Дъмбълдор, Снейп, Ная и Лупин колко се може по бързо...
---
не бъдете много критични, хич не ми се пишеше...
и знам, че нищо не се случва, обаче аз съвсем се обърках...
и знам също че е невероятно отегчаващо "и той погледна в един кои си очи" ...
изобщо, този ффик ми е най слабият
Without a sense of confidence i'm convinced that there's just too much pressure to take...
|