КАТАРЏИЕВ: Јас верувам во национален имунитет на Македонецот. И ова е само една привремена појава во македонскиот национален корпус која мора да се одболедува, а која по мене има своја историска димензија.

Таа тргнува оттаму што предците на голем дел од луѓето што ја застапуваат пробугарската опција, работеле во бугарски институции и оттаму ја црпеле својата егзистенција. Тие минале низ егзархиските институции и нивните наследници го носат тоа чувство.

Од друга страна, голем дел од нив биле репресирани од страна на минатиот систем, па нивното сегашно дејствување е резултат и на извесен отпор. Тие македонизмот го дожувуват како нешто агресивно и опресивно во однос на нив. Тоа што се случуваше од 1945 до 1970, таа негативна енергија акумулирана во некои луѓе треба да се изживее по природен пат.

Ќе треба да се врши репресија, но истовремено треба да се даде отпор. Ќе треба се да се препушти на логиката дека ова овде е стадо без кучиња. Ако го чувте премиерот на ТВ А1, тој рече дека не се откажува од се што досега напишал и кажал. Мислам дека ако таа изјава се доведе во склад со она што го пишуваше во Пулс 1995 година, кога кај себе подвлекуваше поинакво етничко чувство од македонското, односно кога ја проблематизираше својата етничка свест и национален интегритет, значи дека отпорот е апсолутно неопходен.

Нормален, легитимен отпор од страна на македонскиот национален интегритет. Не може да се прави политичка кариера врз негирање на личниот национален идентитет.