А бе, ние у наше село малко може и да ги бъркаме тия французки понятия, ама като седнем по на ракия, ги бистрим издълбоко и здравомислещо .
Та:
по 1) Не се ловиш лесно, ще рече к-то в ника ти не е само за благозвучие
.
Инертността е различно, от мен да мине, няма да го броим за "участие". Обаче в някои отношения много си прилича с мракобесието. Особено по отношение на отношението към тъй наречените пробиви. И даже е по-опасна от шепата мракобеси, щото е масова. Тях можеш периодически да ги подкастряш до раменете, ама инертността - трудно. Демек, голЕма, тежка като валяк, трудно се мърда.
по 2) Много правилно се опасяваш, нали и аз за това говоря. Тук пък аз се опасявам, че почваме да мислим твърде еднакво, което е опасно за спора.
ПРИНУДА и НЕОБХОДИМОСТИ цивилизацията винаги има, въпросът е, че се стреми да ги посреща и решава ВИНАГИ като им тегли по един Окам. А всяко нестандартно, непривично, непроверено и т.н. решение е обречено да среща яка съпротива. И примерите, дето ми ги даваш, до един са доказателство за това. Инертност, брат, какво да правиш.
Затова ПРИНУДАТА също трябва да е много яка. Като например, че вече неудържимо, неприлично много подути тумбаци са се нароили или че се очертава реална опасност Бил Гейтс да минава на свещи. Или ако не той, достатъчно много други, за да почне да му отънява джоба.
По-добрата версия (може би?) е да убедиш мракобесите, че от експанзията ще се издуват първо техните банкови сметки, щото за сомалийските тумбаци ти е ясно колко им пука. Тогава ще се намери и добра мотивация за инертните маси. За жалост, най-реалистично е да разчитаме точно на такава версия.
Те това имаме ние изпредвид с тия метафори и параболи.
|