Се разбира, мислам шо велеш. Ама Заборави ги НАТО/ ЕС и така натаму. Ако можеш заборави го тогаш и Гоце Делчев. И язка ке го напрам истото. Како ние ке сбориме понатаму кога ке се сретнеме барем уште еднаж. Како чужди?

Мене ми седи во главата прашането, шо ни дава и зема овой процес како нормални люге. Дали прифакяте каде овде нема предавници и врагови на народот по Вардар? Дека сме истите? Секой я барал слободата на овой простор.сме гледали (сега язка безсумнено я гледам) на България како наша майка. Сите! Заради вие македонски революционери шо шетали низ цела България и барали помощ, потоа работиле, живееле, я градиле, во армията биле войници и офицери, така шо целото общество тука я има свободна Македония за цел и мисия. Во каква ситуация ги поставуваме них - ги лажехме на българите? Сами се излажахме со милион бегалци не со децени, со векови кон България?
Сега, ако сме исти люге и дали владата наша како символ на слободата седи во София или во Скопие, каде е разликата. Нели самички си ги решаваме судбините ти во Скопие, язка кон София.
Дилемата денеска е, жертвите шо ги дадела България и българите како чувство за слободата на Македония спрема денешните македонци и нихните чувства. То е морална дилема, не само фактологическо или историческо прашане по чекорите останати во документиве.
Това сега е прашането и то е секогаш битно кога ке се гледаме. Вина немаме, без вина се виниме. Яз не сум Гоце и ти не си Гоце. Яз не сум стрелян на Ваташа и ти не си стрелян на ваташа. Какви ке ни бидат относите зависи само от мене и от тебе. По ми се аресва да те гледам истиот слободен човек како сум язка. Да ти се радвам не да пачам како плачеа моите стари за останатите "долу" поробени. Шо може во таа смисла да реши владата, комисията и така натаму. Нищо не може да реши. Мегю нас нема асиметричност.