Откъс от статия на Стево Коминтерна Пендаровски, „Направен избор“, от която произлиза и прякора му, публикувана в някогашния скопски седмичник „Граждански“/„Граѓански“, на 22 декември 2012 година:

„Неодамна пристигна добронамерна забелешка од возрасен читател дека во своите спорадични критики на комунистичкиот систем го минимизирам придонесот на Комунистичката партија на Македонија ’за формирање на државата‘. Моето убедување е дека во горните наводи лежи една од нашите најголеми повоени заблуди, во исто време, широко злоупотребувана од некои комшии, кои, на времето, не можевме да ги избираме. Имено, Резолуцијата за македонското прашање на Коминтерната од 1934 година не произведува, туку санкционира (озаконува - з.м.) веќе оформен факт: македонската национална свест е неспорна и без сопствена држава во тој момент. Во општи црти и во историска перспектива, веројатно, комунизмот е заслужен за промоција на солидарноста меѓу луѓето и за поправедна дистрибуција на општествените ресурси. Меѓутоа, идеологијата, само по себе, нема никаква врска со формирањето на македонската држава, како што е ноторна вистина дека болшевиците ја окупирале, но не ја формирале руската држава. Или со други зборови: луѓето кои се бореа за своја држава го правеа тоа затоа што биле Македонци, а не затоа што биле комунисти. Затоа, на заседанието во манастирот (на АСНОМ, 2 август 1944 година во Прохор Пчински - з.м.) никој не го спорел фактот што првиот претседател на Президиумот (Методија Андонов Ченто -з.м.) никогаш не бил член на партијата.
Предлагам овие работи час поскоро да им бидат соопштени на бугарските господа и другари на која било од серијата важни меѓудржавни средби што не случајно почнаа во Крива Паланка, бидејќи Софија и Скопје се уште се многу далеку. И да понудам скромен одговор на нашето чудење за храброста на Бугарија да нападне од втор план во Брисел. Тој потег нема потенцијал да овозможи доминација на ’нејзината‘ историска вистина во однос на македонското прашање, освен што има за цел да обезбеди нешто поголема меѓународна видливост на Бугарија, за чиј надворешен имиџ Европејците имаат прилично негативно мислење. И, се разбира, тоа може да предизвика ситен меѓумакедонски раскол меѓу сегашниот бугарски претседател (Росен Плевнелиев - з.м.) и поранешниот премиер (Сергеј Станишев - з.м.), обајцата со македонски корени.
Кога ќе започнете со теза дека националните идентитети немаат врска со идеологиите, тогаш е логично да продолжите со името кое има врска со идентитетот...“.

***

Съдържаниет е скрито
Влезте за да го видите

Редактирано от Amateur на 06.05.19 10:55.