Вусшност , не сум сигурен дека кај нас гледаат многу поразлично на овие работи од причините што ги наведе.
Се работи за нешто друго, според мене.
Коренот на успешното експериментирање на народна музика (и црковна, потоа) е од седумдесетите и започна со групата Леб и Сол. Една од причината е што на динароидите, македонската народна музика звучи малку егзотично, уште во фузија со џез тогаш зборуваме за хит во пазар десет пати поголем од Македонија. Од истите причини се користи и бугарската музика кај странците што ги спомна. Кај нас сопствената нардона музика не може да биде егзотично, следствено и да ја обогатиш со фузија, најчесто што ќе добиеш е хммм, ок...
После Леб и Сол дојдоа уште пар други групи кои продолжеа со сличен концепт само со црковни песни - Мизар, Анастасија и други. Само реално како и Леб и Сол и тие беа многу малку слушани во самата Македонија. Леб и Сол почна да се слуша таму кога најпосле почна да пеаат на македонски и намалија со интелектуализамот, а тоа беше кон крај на осумдесетите, почеток на девесетите. Мизар кога излезе со својот прв албум, 1988 мислам беше, не можеше да го купиш во Скопје. Сите плочи беа продадоа во Словенија и Хрватска. Еве и ден денес, на јутјуб на песните од овој жанр има помалку македонски коментари, повеќето е на српскохрватски но има и други јазици понекогаш. Со други зборови, тие уметници преживуваат поради тоа што пазарот нивен е многу поголем од државата која доаѓаат. Нема тоа врска со конзерватизамот, само јас би користел малку поостри термини.
Што се однесува до Горан, песните треба да му се изучуваат во школо, човекот дефинитивно заслужува еден споменик во центар на Скопје.
Кој друг во Македонија вака пишува во ова време на селфи-порно-клептократија?
О, гордост, силиконска убавице, моја развратна учителке, оној што не те познал не видел вистински маки што се.Те слушам како шепотиш, ја вабиш надвор мојава празнотија.Низ пустиве вијуги на главава сееш кралска суета

Редактирано от Protostrator на 15.12.18 14:43.