Прво јас никогаш не сум рекол дека немаме ништо општо со Бугарите. Си сите Словени, а и Медитерански народи сме роднини,а со Бугарите најблиски роднини.
Посебност, сопствен идентитет - да, ништо општо - не.
Тоа така само кај вас се толкува, еден ден Бугарин , друг ден Македонец. Постојат многу маркери на идентитетот. Пред балканските војни имаш Македонци но кај многу исто така и приврзаност кон поголема, Бугарска група. Кога станува првото позначајно од второто, или кога второто исчезнува?
Конкретно околу моите дедовци, отсекогаш биле Македонци. Кога тоа се претворило во етнички Македонци во смисол на немање ништо општо со Бугарите , сигурно не било во 1944. Едниот дедо, беше инжињер, школуван во Белградскиот универзитет. Од 1941-44 беше во некаков си логор на бугарско-турска граница, бидејки не бил благонадежен според тогашните Охридски опортунисти и полтрони на новата власт. А човекот воопшто го интересираше политика.
Вторио дедо (шурата на Главинчев) исто аполитичен, беше трговец и претприемач, со негови пари го отшколувал својот брат во Белград да биде доктор, тој негов брат станал и остана Србин цел живот. Како е можно да со образование промени етничност? А исто, се прашувам зошто дедо ми не го пратил да студира во Софија, или барем било каде другде Загреб, Виена, се само не во Белград, ако беше некаков Бугарин?
Можеби со вас најдобро да се разговара како што прабаби ми правеше. Штом вакви разговори дојдат, таа со Бугарите на српски им зборуваше, а со Србите на бугарски им зборуваше. Изгледа друго не се разбира.
Редактирано от Protostrator на 25.06.18 02:37.
|