По християнски / Политика, Свят / Македония

Само обич за пепелянките.
Прегърнете автора на долното и го целунете по челото ....
Ваше право е.

Бугарска „кристална ноќ“

Човек просто не може да верува дека една европска држава на која и' се бројат деновите до влегувањето во ЕУ, е во состојба да применува методи примерени за најтоталитарните режими кои, мислевме, останале некаде во минатото. Но, за жал, Бугарија со фашизоидното однесување кон своите граѓани-Македонци го враќа времето во некоја своја и автентична „кристална ноќ“, од која тешко или никако нема да може да се ослободи

Значи, за Македонија можеме да кажеме многу неубави нешта и сеедно колку тоа не ни се допаѓа, од нив, напросто, нема бегање. Живееме, или подобро, симулираме живот во време, или подобро, невреме обременето со несигурност и нестабилност, криминал и корупција, девастирано стопанство и невработеност, сиромаштија и беда, меѓународна недоверба и изолација, тромави и нефункционални институции на системот, проклето долга транзиција, бавни процеси на демократизација... Треба ли да се реди уште? И можеме ли, независно од должината на црниот список на македонското секојдневје, да ги пренебрегнеме фактите и да го исфингираме животот?

Но, сепак, има нешто на што Република Македонија треба да биде горда и, без претерување, во тој дел таа е земја што ги достигнала највисоките цивилизациски и хуманистички дострели. Да, Македонија е државата во која, како ретко каде во светот, на малцинските права се гледа како на свет сакрамент чие почитување, заштита и чување ја дава смислата на опстојувањето.

И сега веднаш прашањето: зар нашиот сосед Бугарија, без разлика на нејзиниот празен историски од во поглед на цивилизацијата и можеби исфрустрираноста од тоа, не гледа и не сака нешто да научи од комшијата за тоа како се уредуваат правата на малцинствата? А, сигурен сум, би им било од полза, особено сега кога, заслужено или не, се пред вратите на Европската Унија, која кога тогаш ќе ја потсети Софија на нејзиниот фашизоиден однос кон македонското национално малцинство во Бугарија.

Политиката на дискриминација кон Македонците, се разбира, не е никаква новина кога станува збор за нашиот источен сосед и таа со децениски континуитет ги доведува под знак прашање добрососедските односи. Оттука ретко кој во нашата земја (освен, нели, бугарофилите и новопечените Бугари) не препознал обид за негирање на македонското национално битие и не го апсолвирал сознанието за недобронамерноста на политичките потомци на хан Крум и Аспарух. Меѓутоа, верувам, дури и најубедените во бугарската асимилаторска политика не можеа ниту да ги претпостават последните случувања во Бугарија сврзани со партијата на Македонците ОМО „Илинден“-ПИРИН, онаа полициска тортура, приведување, иследување, заплашување, закани, уцени, уривање на основните човекови права и достоинство, или се' заедно, хистеричното и насилно однесување на бугарските власти во обидот да ја спречат регистрацијата на македонската партија.

Човек просто не може да верува дека една европска држава на која и' се бројат деновите до влегувањето во ЕУ, е во состојба да применува методи примерени за најтоталитарните режими, кои, мислевме, останале некаде во минатото. Но, за жал, Бугарија со фашизоидното однесување кон своите граѓани-Македонци го враќа времето во некоја своја и автентична „кристална ноќ“, од која тешко или никако нема да може да се ослободи. Според тоа, апсолутно сум сигурен дека во овие мигови официјална Софија ги испишува најсрамните страници од својата историја; страници на кои ќе останат неизбришливи траги за силеџиското кршење и суспендирање на човековите права и слободи и кои, сеедно од веќе традиционалната бугарска умешност за фалсификување, постојано ќе го потсетуваат светот на бугарската тортура и мракобесие. И, искрено се надевам, ќе сноси и последици поради таквото свое однесување, зашто тоа едноставно го бара логиката на нештата и цивилизацискиот резон.

А, што се однесува до Македонците во Бугарија, со пристапници или без нив, тие се таму и никаков притисок и насилништво не може да им го избрише националниот белег, чувство и достоинство. Само да не ги избришеме и ние овде во Македонија.

Милан Банов (Авторот е новинар)