от един проблем напоследък.
Дайте ми съвет, ако сте изпадали в подобна ситуация.
Пак за оная стара-чоплена-блъскана тема "приятелството"...
Та значи, аз имам проблем, щото някой има проблем. И се старая да се впиша в картинката, както мога. Обаче, когато кажа, каквото мисля, ми се сърдят. Но, от друга страна, знам, че ако мълча, няма да помогна, колкото на този етап думите ми да звучат болезнено. Само че пък, като кажа каквото мисля и ако довърша казването на това, което мисля, съвсем съм си подпечатала пътния лист и мога да се броя извън контингента "приятели". Така се въртя в омагьосан кръг горе-долу като мойта кучка, когато хукне да си гони опашката...
Какво да правя???  
Да си мълча ли и да галя с пауново перце, за да не наранявам допълнително една добра душа или, с риск да ме изритат, да си кажа всичко, което мисля?
Как да не се снабдя с билет за "бегам бързо", но пък и съвестта си да не оплескам???
Ама че работа
Пусто, няма го тоя филм "И вълкът цял, и агнето сито" и това си е     
Искам пак да съм малка хлапачка
до полата на мама да плачкам...
|