Възможно е. Аз дори не общувам, просто страничен наблюдател.
На спирката, в мола, понякога служебно. Пост - мутрафонското късане на синджира увлече едно гранично поколение, ненарадвало се на много неща. Че и чаветата му, изцяло.
Сценките с шефовете..хехе..забавно е. Добрата новина е, че по неведоми пътища или пък не - във всеки колектив се надушват хората със сродна кръвна група. Естествен подбор. Но натегачи винаги ще има, факт.
Едновремешните моми..хехе..какво ти общуване в патриархална България. Най - много някой да пие една студена вода от менците. Така де..тази тема с чаршафите на показ и благата ракия - на мен ми е енигма.
Дълбоко се съмнявам, че не е имало палавници и от двата пола..
Или Виеннските балове.Общуваш за 5мин. докато изтанциш един валс с некой кадет и тва е. И после - любовта не било късмет. Напротив - баш късмет си е. Дали е имало истински щрак?Никой не знае, каквото ти се падне. Или каквото са ти уредили. Голям хазарт си е било, мен, ако питаш. И хистерията не е била малко, обаче.
Е, то от пещерите мъжа носи, жената - меси. Но! Какво ще кажеш тук за задължителният елемент - зестра!Значи..не само от мъжа се изисква да покаже декларация за доход, все пак.
Сватбата..е..за едни сватба, за други - брадва - както е казал поетът. О, времена, о нрави - може би, ако съвместното съжителство беше на мода тогава - историите нямаше да свършват дотам. Аз уважавам сватбите, весело е.
Да мислим, викаш, и да избираме..аз ще добавя - и да стискаме палци. Че не се знае - знае ли се. И живот, и късмет.
|