Как да не се шашкам, бе? Не само, че се шашкам, ами направо превъртях, мамка му...
Снощи седнаме с попо и даскало, и питах попо - дедо попе, верно ли е дека и от Витоша има по-високо? А он - бегай, вика, при фелдшеро, оня ден една овца се ошашави, он и даде некво прахче, и я оправи, да те оправи и тебе...
А яз - аааа, нечем да ме оправя фелдшеро, оти после че серем като самосвал..
А даскало, совсем ошашавен, хем говори, хем му се нищо не разбира. После разправя, че на некъф друг език казвал - Ооооо (ма тва го разбрах и без превод, начи сум млого ентеле... интили... абе направо като да съм учил у некой, нивирситут), свещенна простота... попо го фрасна с калимявката оти псуе, малко остана да се изтепаме...
Таквие сме си у наше село - прости и залупени. Само един, Йово Клинецо е одил до американско, от там си донесе клинци за покови, та му викаме Клинецо, разправя - у Америка, дееба, накъде и да погледнеш - си ебало майката...
Та ти разправям, от Витоша по-високо нема, а от Искаро по-глибоко - ич нема. Давил съм се там, та знам. Мое да сум малко проЗ, ама като ме повлече оная вода, ако не меше завлекла у върбалако... По-глибоко? Макя... Нема, и тва е.
А твойо даскал, дека сакаш да го тепаш, немой. Оти нашио вика - умо на човеко е като една кофа. Колко и да пуниш, че сбере колко и е кофата. Умо не е вуна, да и го нагньетеш, дееба... А иначе има чалъм да се напуни човек догоре - ама изотзад, вика, и боли... Та у американско, като не им стигат кофите, колко не стига - и оп - отзад ги пунат, така че да е, нема друг чалъм...
|