|
Тема |
Re: черно и бяло [re: xoxo] |
|
Автор | тъpcииcтинa (Нерегистриран) | |
Публикувано | 26.04.08 23:31 |
|
|
Ми и на мен. И ми е тъжно, нищо, че днес се правех на весела. Да ти разкажа малко тъжна, но и поучителна случка в подобен момент.
Беше ми много тъжно и невъзможно да стоя у дома, нерви, екшън. Грабнах палтето и забих посред нощ в кварталната опасна градинка, свърталище на подозрителни елементи. Седнах на пейка и почнах да хлипам.
Приближи се дребничък мъж и приседна до мен.
- Що ревеш, кафенце
- Ми така, реве ми се! - донесе кафе и ми го връчи.
До нас се присъедини една стара чанта, видимо остискана от живота като лимон.
- Тя що реве?
- Ми не знам!
Заприказваха се. Бивша кранистка от Коми. Дошла да измъква от блатото племенник. Това беше явно мястото. Тя купи две кафета.И той гастербайтерче и взеха да споделят. От време на време се информираха до къде съм стигнала с хленча.
Приближи се старец-клошар.
- Тя що реве? И не си пие кафето! - грабна го и се включи в споделянето. Бивш учител, загубил всичко по неведоми житейски обстоятелства. Купиха ми ново кафе, изчакаха ме да се нарева и ме изпратиха до нас, да не ми се случи нещо. Накрая ме призоваха да ида и утре да порева, ако искам.
|
| |
|
|
|