Тъпунгер (вземи си смени тоя ник,а?) никога няма да си сигурне, сигурност на тоя свят няма.
Като приемеш света и хората наоколо с несъвършенствата и недостатъците им, ще живееш значително по-доволно и щастливо.
Идеални хора и ситуации няма. Взимаш онова, което е налично. Ако чакаш сигурност и някаква идеална жена, ще си останеш с чакането, а живота ще мине покрай теб.
Както казваше майка ми, жененето е да купиш котка в чувал. Взимаш котката каквато е и се молиш да имаш късмет.
Никой не си знае бъдещето. Знам случаи, в които хората много чакаха, все искаха сигурност, много обмисляха, ожениха се на 7 година гаджилък. И след година се разведоха....
И знам случаи, в които се намират ор раз.
Няма гаранция, няма гаранционен срок, няма начин да си сигурен, няма начин да контролираш ситуацията. Ако сега ти си добре, а другия зле, утре може да е точно наобратно....и не знаеш нито своето, нито неговото бъдеще.
Затова говоря за приемане на рискове. Риск се поема в брака и от двете страни. Ако един мъж не може и не иска да поеме рисковете заедно с мен, така, както ще ги поема и аз, тогава да се разкара от живота ми.
Но да ми поставя условия как искал да е сигурен, пък да чакал да се убедял...хаха, моя живот изтича заедно с неговия. Значи той харчи и моя живот чрез собствената си несигурност.
И не виждам какво ще се промени. Ако на първата година гаджилък не си сигурен, че това е жената за теб, значи няма да е никога.
Пет години допълнително чакане отгоре нищо не променят. Ако в началото си приел една жена с резерви, то едва ли ще си промените кой знае колко партньорството после, след години.
Мога да философствам по въпроса дали е възможна коренна и внезапна промяна, но не виждам смисъл.
|