Така е, Наденце, за това е темата. Като тенджера под налягане, изпускаме парата
Всъщност аз ни най-малко не се съмнявам в теб! То човек като се лекува толкова години неволно става част от едно ново семейство, в брак със здравната система - иска се и компромис, понякога скандал, понякога добра дума.
Ние не можем да очакваме, че, който и да е, няма да бъде комерсиален. Е, затова се налага да следим сами календара, интернета и прочие и, подобно на Иленкако, да ставаме спецове в тази материя.
Апропо и мен не веднъж са ме питали колега ли съм, заслушват се, когато чуят познатата им терминология или тайничко поглеждат в досието да се ориентират за професията ми.
А да не говоря за пациенти като мен, когато сме лежали заедно в болницата. Повечето четем доста, но има и такива, на които им се вижда объркващо, притеснително и неясно да се информират сами. Та и те са ме питали дали съм лекар. Ами какво да правим ... налага се. Малцина са онези, на които може да се разчита, че не са чисто и просто крайно комерсиални...
Но лошото е, че колективната отговорност така размива нещата, че уж всеки си върши работата, а накрая все нещо куца...
Мрън...
|