но негативната трка помеѓу нискиот стандард и цените достигнува монструозни размери, особено кај домашните производители а со тоа и качеството на продуктите постојано опаѓа. Та ние обикновените хора си задаваме вапроса до каде може да оди ова нешто ? Еден ден ќе стигнеме до ситуација да некоја фирма ќе ти продаде кесенце со воздух а ти ќе платиш -1 денар т.е. заедно со празното ќесе ќе ти дадат еден денар.
Думата ми беше дека глобализацискиот и општо комерциајелните трендови кој ги опишуваат колегите Леите и Нави веќе е навлезен и кај нас иако формално не сме дел од европските системи, но по принципот “дупло голо“ т.е. не уживаме ниту една от ползите а ги трпим почти всички от вредите (вкљочително и плаштаме за војната срешту Русија)
Нашите домашни производители на храна се изразито неконкурентни по многу причини, технолошка заостанатост, слаба продуктивност, нема нов ноу хау а традиционалните рецепти се премногу скапи, суровинската база е фрагментирана, енергетска неефикасност, нема државна субвнеција итн итн.
Примерот со Битолската млекарница(сопственост на ПКБ Белград кој пак е сопственост на некој голем инвестицикси фонд и пр): реалната пазарна цена произведена во оваа млекарница, на овчиот кашкавал “Кајмакчалан“, зреан од 9-12 месеци, во маркетите достигна цена од некаде од 20-25 ЕУР по кг !? Кој ? со заплата од 500 ЕУР ќе му купи по таа цена ?
Евентуално може некој да купи нешто од 5-7 ЕУР но што може да произведе Битолска млекарница за тие пари ? Ништо, па решението беше прво да се оди со производи со се пониска цена но полош квалитет и на крај да се затвори погонот за кашкавал и сирење зашто босанскиот “Мегле“ и Словенечката “Зелена долина“ за 7 ЕУР нудат лоши, но сепак поквалитетни производи (некакви жолти зденки на кои му викаат Гауда и Едамер !?!?) од БиМилк. Слична судбина ја очекува млекарницата „Здравје-Радово“ која долго време се оджуваше со некакво сирене “брзо зреено“ со лимонтус !? , “Сточарството Боданци“ одамна е минало, „Осоговски“ е на раба на банкропт, единствено “Бучен Козјак“ сеуште некако се држи на мускули заради ниските заплати които ги предлага но сашто и ниската цена на млекото којато ја плаштат на сточарите. Слава богу што сеуште има бачила по западна Македонија од каде може да се купу истинско сирене такаречи “на черно“
На краја на краиштата всичко опира до размера качество/цена , но математически казано ако качеството стреми кам нула тогава и размера = 0, берзазлично каква е цената.
И на краја да си кажем маката, по тези наши земји от векове сме били сиромаси но отсекогаш лебот бил леб, дури и кога бил со малце песок. Денес имаме мобилни телефони , но немаме леб. Ова нешто, како и да го вртиш, не може да избие на добро !

Редактирано от SashetoBE на 26.04.23 09:32.