Не е лесно да се објасни. Моите поколенија во Југославија беа воспитува во духот на братството и единството и мнозинството на некој начин така чуствуваат така и живееја. Ех, ама времињата кога сме биле на нож едни до други не беа толку далечни и немирот на ѓаволот во сите нас демнеше притаени и избувнување понекогаш. Не можам да кам дека кон мене лошо се однесувале во Белград на пример, престојував таму како дете неколку месеци.Се арно се убаво до почит другарство и многу ретки испади на непријателство презир или омаловажување.Ех, одгоре на повхрностс така изгледаше но имаше секогаш една доза на превасходство и надмоќ од Србите спрема нас, нешто што никогаш не се изговараше гладно очи откритие но се чувствуваше како лебди во воздухот, некое напрежение некој презир. Се сеќавам каков гнев предизвикуваше на пример една фудбска победа на Вардар над Партизан тоа беше пискање и врискање по српските весници до седмици. За Словенците и хрватите и да не говорам. Се знаеше без да биде објавено кои се второ качест во о Хорс, најфоле циганите с след това албанците и Македонците. Имаа за нас пежоративен прекар ќокалии..нешто како ретардирани.Не казвам че првите сбалсаци в кавички со балгарите и Балгарија биле љубов на прв поглед ама уште одма осетив нешто различно нешто чудно, Македонец прво качество балгарин ,значи сме биле равно а не втора рака Хора.

Съдържаниет е скрито
Влезте за да го видите