Този Митко Йованов в опита си да обоснове тезата си цитира и някои извори, които говорят за някои настроения в България спрямо германците:

За мислењето што го имале високите германски преставници за однесувањето на
Бугарија како илустрација може да послужи писмото на професорот Бруно Питиони
(Prof. Bruno Pittioni) кој бил висок германски службеник на служба во Бугарија. Тој бил
ангажиран и како преведувач за потребите на германската војска. Питиони работел и
живеел во Софија неколку години пред војната, зборувал бугарски јазик и добро го
познавал бугарскиот народ. Тој му се обратил на министерот за надворешни работи
Рибентроп со писмо во кое објаснува дека Бугарија не е искрен и посветен сојузник на
Германија и дека Бугарија прави голема манипулација и фалсификат со тврдењето дека
Македонците се Бугари и дека Македонија е нејзин составен дел.
Питиони му пишува на Рибентроп дека убавите зборови и пофалбите за Бугарија кои се
присутни во изминатите години во германскиот печат а дел од весниците ја оценуваат и
нарекуваат братска држава, би требало да знае дека тоа не е така во реалноста. Притоа
тој изнесува свои искуства и како ги доживува ваквите инфромации кои се шират преку
германските медиуми и му се доверува дека дури му се превртува во стомакот кога ги
читал ваквите написи за Бугарија во весниците.
Питиони во писмотот нагласува дека господата од медиумите треба да ја знаат реалноста
и да ја прикажат а да ја сокриваат со китење и маскирање. Тој подвлекува дека треба да
се прави разлика во однесувањето на населението кое живее во селата, кои според него.
се сосема други луѓе, дека тоа се селани, дека кај нив постои позитивно расположение за
Германија. Но таков случај не е со со мислењето и расположението на интелектуалците,
на луѓе Питиони то кои живеат во градовите. Токму тоа е важно да се знаеме, меѓу
другото нагласува Питиони во посоченото писмо.
„Јас во оваа прилика ќе наведам само дел од некои збиднувања за да ги поткрепам моите
кажувања и уверувања. Имено, додека германската војска се движеше низ Софија одвај
да имаше една рака да мафне и да ги поздрави нашите војници. Одвај да можеше човек
да забележи една насмевка на лицата на градското население кое ги набљудуваше нашите
војници. А весниците пишуваат дека германската војска била пречекана со
воодушевување. Тоа не е точно. Јас сакам да ја знаете вие вистината за Германија која
постои овде во Бугарија. За Македонија се бореше нашата герамска војска. За
Македонија е пролена германска крв, и не смееме да и ја дадеме на Бугарија на тацна.
Токму сега е прилика да го видиме вистинското лице на старите наши браќа и воени
сојузници како што ги опишува печатот“284, стои во документираното писмо.
Ваквите тврдења Питиони ги поткрепува со инфромации дека при влегувањето на
бугарската војска во Скопје токму Бугарите се преставувале како ослободители на своите
македонски браќа од режимот на Србија. Додека улогата на Германија била занемарена.
А во локалните весници биле објавени бројни слики на кои биле бугарски војници
прикажувани како ослободители а немало ниту една слика со германски војници. Токму
тоа е вистинската слика за Бугарите - на овие полуазијати, како што се изразува
Питиони. Тој наведува и друг случај како потврда на неговите ставови кон Бугарија.
Имено, откако германските трупи го освоиле градот Кавала, притоа иако уште ниту еден
бугарски војник не ја пречекорил границата со Грција, бугарската Влада почнала да ја
манипулира јавноста со публикување лажирани содржини во весниците во кои биле
објавувани и прикажувани слики во ненормална големина на која имало авион, на кој
пишувало дека е бугарски, иако станувало збор за германски авион. Ваквите
манипулации биле со цел да се прикаже Бугарија како ослободител на Кавала.

\"Мъдростта идва от опита, а опитът често е резултат от липсата на мъдрост.\"