|
Денови на жалост
Пишува: Бранко Тричковски
И сега-што?!
Госпожо Захариева.
Прогласена ли е во Софија тридневна радост?
Или се, можеби, прогласени денови на историската радост.
На триумфот.
Ќе се гради ли на врвот на Цариградското шосе, таму некаде кај “Плиска”, Триумфална капија?
Или, како во Скопје: Триумфекална!
Низ чија дупка ќе минува времето на националната слава и героите които ја принесоха?
Краси и вие на чело, па, по вас академиците и останалите заслужни Бугарки и Бугари.
Радев, да, да Радев, нека да не изоставим този велелепен господин.
Ставот на Бугарија во врска со евроинтеграциите на Македонија предизвика кај нас дискусии кои ќе водат кон одредување на вистинската мерка на нацијата. Таа е денеска облечена во костум кој и е за еден-два броја поголем. Јас ја сметам таа цел за благородно самоостварување на Македонците. Не за пораз. Ќе се ослободиме од баластот со кој се бевме натовариле во првото време на модерната конституција, ќе оформиме свест за многу историски теми кои ќе ја потврдат бугарската вистина за нив, во тоа не се сомневам, тоа ќе биде добро и за нас и за вас. Вмро, да речеме, таа чиста бугарска работа, може, истовремено, да ги задоволи и бугарските аспирации и македонската слободарска проекција.
Како што би било добро, кога сме веќе кај историјата и вие да се обидете да откриете некои вистини за себе.
Како добри соседи, би можеле да ви помогнеме.
Но, се друго во врска со меморандумот и блокадата, со сите пратечки спектакли, интервјуа, изјави и слично, се срамни акти кои не можат да се оправдаат ниту со внатрешно-политичките прилики во Бугарија (избори) ниту со бугарските историски ресентименти, ниту со таканаречената објективна димензија на историјата, ниту со геополитичките аспирации на Софија, обратно, мислам дека на сите овие точки блокадата фрли вагони шут на една политика која се покажа како кафеанско ослободување на запретаните страсти. Неквалитетен политички алкохол во лошо време. Можат да се објаснуваат, но да се оправдаат-не.
Да инсистирате со еднократен политички акт, една нација да го смени историскиот поглед врз себе и по осумдесет години државен и институционален развој да изрази желба да потпише за екипата на Бугарија... па добро, госпожо, дали вие разбирате во колкава изопаченост можела да се роди таква аспирација и да и се принесе на Европската унија како чин на грижа за нејзините, демек, на Европа, стандарди. Јас тука не расправам околу тоа дали некогаш сме биле ист народ, блиска ми е таа идеја и тој став, но од тоа враќање во минатото на неписмената флотантна маса, да изградиш идеја за модерен нациинален, политички, па, дури и генетски инженеринг, е опасно загрозување на рекордот на најепохалната глупост во истиријата на светската политика во последните 6.000 години, најмалку.
Дали сте свесни во каков подвиг сте се впуштиле.
Јас знам дека блокадата е акт на државата Бугарија и дека тука нема многу место за патетики. Но, сепак, ќе кажам: При тежок пород на Македонија и ја симнавте маската со кислород!
Судот на Историјата ќе покаже дали тоа беше обид за убиство.
Дали знаете како изгледате на снимките од нескриените камери?
Од позиција на сила, злоупотребувајки го своето членство во Европската унија, му бркнавте на Македонецот во отворената рана и отидовте во Брисел да формирате алиби од неговите солзи и врисоци. Јас сум политолог и педесет години се занимавам со анализа на политиката и можам да ви кажам дека вакви нивоа на басрамие немам забележано од времето кога првиот човек излегол од пештерата и решил да ги прифати сите ризици на животот во отвореното општество. Сеедно што за Македонците јас мислам полошо отколку што вие и Краси мислите заедно. Затоа што вие ги сметате за пијани Бугари, а јас ги сметам за трезни ништожници.
Хахаха.
И што!?
Ова е, госпожо, пострашно од Брегалница 1913.
И од 1941.
За Бугарија.
За Македонија секако.
Зошто!?
Ова ли е земјата на Кирил и Методиј.
На Климент и Наум.
На Ботев и Левски.
На Димитров.
Оној од Коминтерната и овој од Роланд Гарос.
На Македонија како духовна основа.
Чедоморство ли е ова или решивте да заколете некое туѓо дете.
Ние во Македонија немаме реален поглед врз бугарскиот поглед на македонското прашање.
Тоа е факт.
И голем проблем.
Бугарскиот став е многу посложена работа отколку што е тоа агресијата со сантстефански основи, со која ние тука го идентифицираме. Во тие вистини мораме да проникнеме. Од друга страна бугарскиот став кон македонската национална посебност е многу примитивен. Таа примитивност со Европа на врвот на копјето, ви даваат основа на истата супериорност со која ние бевме вооружени кога на пат за Несебр одевме со Тито и еурокремови.
Ние сме тука, госпожо Захариева, марфиева експозитура: нема да тргнема на добро, додека не ги искористиме сите можности да одиме на лошо.
Јас мисам дека со елементарното непочитвање на гестовите што ги направи премиерот Заев и многу луѓе тука во Македонија и во Бугарија, демонстриравте дополнителни количества на непристојност. Во оценката на ситуацијата се надевам дека ќе остане троа свест за тоа дека кавгата што ја покрена Софија, не е само наша фамилијарна работа.
Таа предизвикува или се заканува да предизвика, не мали геополитички потреси.
Дури, би рекол, алепични последици.
Ја користам оваа прилика да има се заблагодарам на бројните бугарски интелектуалци и обични граѓани за поддршката на македонската интеграција односно против одлуката на својот политички врв. Тие го демонстрираа своето чисто чувство на правда и солидарност.
И на вистинска одговорност кон бугарските национални дела.
И кон човечноста, пред се.
|
Издигнахте ли триумфална арка?
