Богойески, реформатор, "Македонски концепт":

Дали Македонците сме Бугари?
Втора „епизода“ од новата македонска историографија...
Да и помогнеме на македоно – бугарската комисија, да не се влечкаат сеуште со „решението“!?!

Македонци постоеле на Балкан, многу векови пред Бугарите. Старите Македонци не биле елинско племе, многу поблиски до Тракијците, кои ги управувале од Филипополис или денешен Пловдив. Од тоа време остана да се помни една цивилизација, која историчарите во 19ти век ја нарекоа Хеленска, како заедничка творба на Македонците и Елините, а митот за големиот Александар III Македонски постои до денес. Тие александрови Македонци, веќе хеленизирани, влегуваат во Римската империја, добиваат неколку Македонии (по римската доктрина „раздели па владеј“), а нивните аристократи стануваат дел од ромејските патрици. Од таму патрик од Стамбол или патријарх... До тој степен се вклопуваат во римското општество, особено во Источната римска империја, покасно во 19ти век од историчарите наречена Византија, што македонска династија застанува на тронот во Константинопол. Најпознат за нас е Императорот Василиј II Македонски – Бугароубиецот, кој го воскреснува хеленизмот, а Вселенскиот Патријарх станува чувар на таа цивилизација, до денес.

Во меѓувреме на Балканот настанува хаос од колонизацијата и војните со т.н. барбари / варвари, кои никогаш не ги прифатиле ромејската власт и идентитет. Сите нив успева да ги оглави воинствено племе Волгари, а нивниот хан Аспарух создава држава и династија, покасно наречена Болгарија (зависно од словенско – латинската транскрипција низ вековите). Тие жестоко војуваат со Ромеите, а од страна на македонската династија се поразени. Царот Самуил се обидува да воспостави нова „барбарска“ власт, да го обнови Царството на Волгарите и започнува нова војна со Константинопол. Во тоа време, идентитетот Волгарин / Болгарин е политички идентитет, поданици на Аспаруховата династија / круна, а нема никакво етничко значење. Тогаш не постојат нации. Едноставно и Словените и старите татари Бугари, и Кумани и Печенези... сите имаат политички идентитет како поданици на волгарската династија. Јас често ги нарекувам антиромеи или неромеи.

Императорот Василиј II Македонски – Бугароубиецот, свесен за потребата да ги ромеизира тие поданици и да ги направи верни на Ромеја, а по успешната ромејска мисија на Светите браќа Кирил и Методиј за нивно покрстување / христијанизирање, прво го уништува Самоиловото царство, а после во Охрид ја создава Охридската Архиепископија, директно под Цариградската Патријаршија, со цел да го македонизира / хеленизира локалното, веќе христијанско, население во темите Македонија, Тракија, Епир... покасно и Мизија и Илирик. Од тука потекнува т.н. „македонизам“, од догмата на Охридската Архиепископија, изграден врз база на митот на големиот Александар III Македонски. Спроведувач на таа политика до пред две години, до Преспанскиот договор, повеќе од десет векови е Вселенскиот Патријарх. Ципрас е првиот славофон Грк кој се откажа од таа доктрина! Затоа ние Македонците сеуште го живееме духот на Охридската Архиепископија и од петни жили се обидуваме да ја возобновиме. Таа била укината со политички акт – ферман на Отоманскиот султан, а не со одлука на Вселенски Собор на Православната Црква.

Тој судир помеѓу волгаризмот и македонизмот е стар повеќе од десет векови. Во средновековната доба се појавува и сервската држава на чело со Цар Душан. Освојувајќи го југот, тој се соочува со цивилизациски шок. Дознава за древната македонска цивилизација, паѓа под духовно влијание на Охридската Архиепископија и себе си се прогласува во Скопје за „македонски Цар“. Тој македонизам, тој култ кон старата цивилизација е толку силен, што до денес ги прави луѓето од Балканот да се идентификуваат со него. Дури и старата Илинденска организација во Бугарија има такви пројави. Во име на тој македонски култ, меѓусебно се убиваат милиони балкански поданици на оваа или онаа круна, на оваа или онаа династија, до ден денешен. Со Преспанскиот договор, конечно истиот му го признавме за сопственост на денешните Грци, односно ставен е под правна јуриздикција на Вселенскиот патријарх, од кој очекуваме да ја повтори историјата од времето на Василиј и Самуил и да и додели томос на возобновената македонска Охридска Архиепископија, денес позната како МПЦ!

Доаѓа Отоманската доба. Една православна теократија Ромеја, се заменува со друга исламска теократија Отоманска империја, управувана буквално од истиот кревет од Византион / Константинопол / Цариград / Стамбол / Истамбул. Тука нема нации или етноси, има само милети / верници. Од тука зборот ништомилет – ништоверници, а не ненародни. Освен исламмилет, признати се руммилет – православни, арамејци и јудејци. Но болката на Балканот останува. Ние кои не сме се идентификувале со современиот грчки идентитет, кој на почетокот одбивал да се нарече хеленски, а денес гине за тоа, сме започнале да се запрашуваме кој сме и од каде сме. Постоеле недефинирани поданици, недефинирани митови за некои антички македонци на Аспарух, па волгари на Александар Македонски, па митот за Самуил и словените, па митот за Василиј и ромеите... една мешавина во главите на тогашните малкумина писмени луѓе. Еден од нив, човек поголем од Пирин планина, Македонецот Св. Паисиј Хилендарски, се обидел да го систематизира тој неред и од желба да се оддели од Грците и Турците, се повикува на наследството на средновековното болгарско Царство, пишувајќи ја „Историја славјаноболгарска“, во која сите ние кои не сме зборувале грчки јазик, сме Славјани Болгари, односно старите Волгари и Словени ги спојува во едно. Од тој момент до денес, се создава новиот идентитет на Балканот – Болгарин, кој за време на Отоманската империја бил болгармилет или религиозен идентитет на православни кои не зборуваат грчки јазик. Така се создава Болгарската Егзархија, која ги презема „славјанските“ епархии од Цариградската Патријаршија, по основ на плебисцит. Султанот уживал во братоубиството на рисјаните, едни болгармилети, други руммилети. Така си ја продолжувал власта врз нив. Тука се вмешува моќната Руска империја и за да се пресмета со Отоманската империја ги искористува двата милети и промовира создавање на две православни држави, денешна Бугарија и Грција. До ден денес, Русија има најсилно влијание во Бугарија и Грција, а после во Србија и во Албанија.

Во тоа време, голем дел македонски преродбеници, кои недвосмислено се идентификувале со верата болгармилет, а дел од нив биле руммилет, се обиделе да се идентификуваат со славната Охридска Архиепископија и митот на „македонизмот“ од старото предотоманско време. Некои од нив пишуваат за нашиот славен Цар Александар Македонски, а дел пишуваат за болгарскиот Цар Александар Македонски. Тотално нејасна етничка идентификација помеѓу отоманската славјанска раја, но со јасен религиозен идентитет. Ако за време на Самуил, Болгарин е државен, политички идентитет, за време на турските султани тоа е религиозен идентитет. Така доаѓаме до македонскиот сепаратизам од болгармилетот, нешто што до денес е рак рана на Бугарија, без разлика дали тоа е дело на Цариград или не... па македонскиот автономизам и ТМОРО... па македонскиот суверенизам и ВМРО... 90 % од нивните дејци се идентификувале со болгармилетот, како Гоце и Ѓорче, а еден дел со руммилетот, како Коте од Руља, го прифатиле митот за македонизмот, а покасно станале Грци.

Искористувајќи ја оваа состојба, младите и воинствени балкански држави Бугарија, Грција и Србија започнуваат со аспирации кон македонската територија и асимилација на Македонците, кои недвосмислено сме се идентификувале помеѓу себе, но и во комуникацијата со останатите. За сите нив сме биле Македонци во тоа време. Покасно, државните доктрини направиле припадниците на болгармилетот за Бугарија да се Болгари, оние на руммилетот за Грција да се славофони Грци, а остатоци од нив за Србија да се јужно Србијанци. Така доаѓа до балканските и светските војни... а македонскиот сепаратизам зазема се поголем замав... до создавањето на денешната современа македонска нација – Македонци со современ македонски јазик.

За жал, денес Македонците сме повторно поделени, на база на истите митови од минатото, митот за Александар, митот за Самуил, митот за Борис и Симеон, митот за Душан... а од сето тоа ќе не куртули само и само, Европската Унија и европеизацијата на Балканиот.

Простете за вака на куп нафрлени работи... ова е сепак предолг ФБ статус... науката нека говори... само побрзо, немаме време за губење... кинисани сме за Европа!