Саше, това го е казал Иван Катарджиев, самият той от Пиринска Македония и станал подир 1944 г. македонец:


КАТАРЏИЕВ: Да, тоа е точно. И не само Димитар Влахов. Павел Шатев, Панко Брашнаров, Ризо Ризов и др.. Не е работата во тоа дали левицата се определуваше за Србија, а десницата за Бугарија. Тука се мешаат поимите. Практично, ни левицата ни десницата не ја доведуваа во прашање својата бугарска провениенција. Тоа ќе го доведе дури и Димитар Влахов во 1948 година на седница на Политбирото, кога говореше за постоењето на македонска нација, да рече дека во 1931-32 година е направена грешка. (Тогава ВМРО Об. прокарва идеята за македонска нация) Сите тие ветерани останаа само на нивото на политички, а не и на национален сепаратизам... Тие, практично, се чувствуваа како Бугари. ВМРО (Об.) не мрдна од обичниот политички (а не национален) македонски сепаратизам.

И още от Катарджиев: “Македонската свест почна да се развива дури по Првата светска војна, највеќе во Србија и во Грција, бидејќи таму се спречи бугарската пропаганда, инаку за македонска интелигенција може да се зборува дури по 1945 г. и тоа благодарение постоењето на државниот субјект – НР Македонија во рамките на Југославија. Таа македонска интелигенција се разви прво врз основа на репресијата, за да може да се развие и таа свест... Така врз основа на веќе формираната бугарска нација во Македонија се прави сепарација. Тие (ВМРО-вците) беа со бугарска национална свест, а македонска нација се создаде по Втората светска војна од политички причини... Тука се работи за делење на Бугари од Бугари. Најфреквентниот етноним во Македонија во она време е “българин”. Тука е континуитетот на културниот развој на нашиот народ”.

Съдържаниет е скрито
Влезте за да го видите