Човекот зборува за индивидуални слободи, за Волтер и Монтескје,за идентитет, за демократија и различност во мислења , за морал итн а од друга страна се фали како учествувал во демонстрациите во Солун за грчката екслузивноста на името Македонија? WTF?
Нешто тука не е во ред , или не е запознает со историјата ( а би требало, бидејки е историчар?) или можеби не е баш толку интелектуален и широкоград како сака да се престави? Ако е првото , ете барем да почне да ја чита книгата на прадедо му, Стојан Протиќ ( мислам дека она Ст во Милан Ст. Протиќ е од Стојан), кој инаку е првиот премиер на кралството СХС (т.е Југославија) - книгата која се вика о Македонији и Македонцима. Таа книга секако не е за грчките Македонци. Всушност сигурно ја има прочитана ама можеби заборавил. Веројатно книгата е српска пропаганда ама барем тогаш името Македонија, Македонци изгледа не бил проблем за прадедото.
За воља на вистината, се сеќавам дека и јас бев импресиониран од него таму некаде крајот на осумдесетите или девесетите. Со американско образование , цитирање на разни филозофи , течен и луциден говор изгледаше навистина како голем независен интелектуалец. Белград имаше доста такви интелектуалци на времето. Веројатно доаѓа како комбинација на образование од стари елитни семејства, комплекс на грандиозност и малку шизофренија.
Можеби има и сега такви таму, ама не пратам. И да има , сигурно се маргинализирани од локалните олигарси. Тогаш беше друго време, комунизамот се рушеше, почеток на нов, подобар свет.
Но со време, сфаќаш позади тие нивни зборови нема бог знај каква суштина нити содржина. Една голема празнина, едно бла бла, едно ништо во најдобар случај или некаква подлост во најлош случај. Тоа не се луѓе кои можат да најдат решение за било што.
И мене ми се допаѓа тоа околу Сребреница ама со примедба. Тој зборува како да до Сребреница, Србите се некакви си витешки народ, речиси Исус Христос народ кој е праведен и ги простува маките нанесени од нивните непријатели . Да разберев ова да го зборува некаков поет или камионџија бидејки лесно е за нив да се занесат без да знаат факти, ама историчар? Одлично е да се признаат грешките , тоа покажува големина ( во колку признанието е искрено) ама да се каже дека Сребреница е прва таква грешка? Па по што е тоа различно од нпр. четничките масакрите во Фоча во ВСВ ? Или Косово 1912-13, за кои пишува и тој Лав Троцки кој го спомнува? И многу други примери. И коначно , тој зборува за Сребреница во 2018, кога малку луѓе се интересираат за тоа , од позиција на некој кој е политички ирелевантен. Ако тоа те импресионира, тогаш веројатно многу повеќе ќе те импресионира на пример еден Вук Драшковиќ кој тоа (и многу повеќе ) го зборуваше уште во девесетите од позиција на некаков многу чуден српски национализам ( со признавање дека огромен грев е направен во Босна), и фактот дека беше лидер на голема партија , во неколку пати речиси дојде на власт. Драшковиќ инаку беше добар писател и неговиот јазик беше каде каде помоќен од Протиќ. Зборувам за тогаш, не сега , и тој и Милан се одамна потрошени.