Ако Албанците се отцепат, тогаш остатокот би требало да е стабилен и независен, но ако и покрај тоа дојде то распарчување, а народот нешто се прашува (што генерално не е точно), тогаш повеќе е накај 100-0 во корист на Србија. Бугарските сништа постојано се како ќе клекнеме на колена и ќе го бациме прстенот на раката и ничкум ќе побараме искупение за смртните ни гревови на отфрлување на бугарштината. Тоа се коси со оперативниот систем врз кој функционира секој човек. А тоа е 1. рационализација (за се има добро оправдување, па и за најголемите злостворства, нпр архитектите на Холокауст или џелатите на НКВД) 2. Дури и да нашите предци направиле таков грев за кои се оптужени (а не направиле) , тоа нема 2.а никаква врска со нас, т.е. поновите генерации и 2.б И да направиле, тоа се наши претци, според тоа види под 1. 2.г Воколку направиле, тогаш тоа го доведува на произволната и минлива дефиниција на народ/нација, конкретно на Бугарскиот народ. А тоа предизвикува други непријатни прашања за Бугарите. 3. Дури и после барање на МПЦ да биде ќерка на БПЦ и договори на добрососедства ( и покрај протести во Македонија) се бараат причини во Бугарија зошто тоа не чини. 4. И покрај многубројните бугарски пасоши, не постои значајна политичка партија во Македонија која е вистински про-бугарска. Така да комбинирано се чини во наше време двете страни нема да се помират ( од денешна гледна точка, за пет години, кој знае).
Од друга страна , со Србија реално нема некој проблем, посебно идеолошки конфликт освен со црквата, но види точка 3. Плус силното влијание на српската (не) култура, плус југо-носталгија, плус заедничкиот албански проблем, плус полу-заедничка историја во последните 100 години. Јас само велам како ги гледам работите, донт шут да месенџер