|
Тема |
Ако , ако ..читај си ти само [re: sofijanec] |
|
Автор |
SashetoBE (ветеран) |
|
Публикувано | 02.06.15 17:47 |
|
|
нема лошо од читање. Оште един откас од саштата книга.
“Вистина работевме се, ама и писмо научивме. Народот тогаш беше слеп за писмо. Качи го магаре и добитокот го носи од дома, добитокот го враќа дома. Толку беше опулен народот. Колку и добитокот. Немаше книги што ќе ти кажат кога си се родил и како се викаш. И тешко на оној што не ќе си ги запамети и името и годината на раѓањето. Живее ама како да не живее, тука е, а нетука. И ќе умре, не знаејќи дали на безвреме умрел. Речиси така, незапаметен од луѓето. Ама тогаш луѓето повеќе паметеа, оти помалку работи имаа за паметење. На книживе се запишуваа само умрените за да ги спомне попот во молитвата на гробиштата. Над нивните мрачни доми и домови.
Едно време се отвори училиште во куќата Кузека, ама малку траеше. И што ќе научиш таму во едно тесно зачадено одајче. Од чадот не се гледа и учителот. Огнот чади, а ние шмрчкај и бриши ги очите, бриши ги црните таблиња. А и учителот не го разбираш убаво, па тој ќе се налути дека не го разбираш, ќе земе прачка, и-рас-трус, ќе те шврка со прачката по прстињата. Тој ќе те удира, а ти ќе се превиткуваш, ќе потсинуваш. Ќе се собираш копец во вратот и во срцето, ќе ја собираш устата, ќе ја собираш раката и, примижувајќи, пак ќе ја подаваш. На крајот со пиштење ќе прснеш да бегаш низ врата, надвор. Ќе бегаш и - олеле, олеле, ќе викаш и ќе си дуваш во прстите од силна болештина. Јас поодев малку, оти мајка не ме пушташе.“
Ете това е МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК
<P ID="edit"><FONT class="small"><EM>Редактирано от SashetoBE на 02.06.15 17:47.</EM></FONT></P>Редактирано от SashetoBE на 02.06.15 17:48.
|
| |
|
|
|