|
Тема |
Славко Јаневски [re: Shtrkot] |
|
Автор |
SashetoBE (ветеран) |
|
Публикувано | 02.06.15 16:01 |
|
|
откас от “Чудотворци“:
“Во големиот миг кога тоа го узнал, ги кренал рацете кон небото и ги разбуричкал облаците со прсти. Над него зинал самиот пекол. Зататнело. Бувнал силен дожд, летен и топол, благ под јазик. Му ги измил очите. Не се засолнил под стеблакот на својот даб. Останал да стои. На исток се протегале молскавици. А и од земја гргала вода. Рамно во него. Го пречистувала. Му ги измивала сите сеќавања. Пред нозе му се скротувале громови, ползеле покорно, слични на змии опијанети од чад на темјан, се заплеткувале, се свивале во клопче, можеле да пуштаат нокти и да го бранат од зло, а тој стоел сам, голем, непознат. “
Един посредствен 6-класник би имал много затрудненија с този текст макар напишан от тврдокорнија македонист, ако не и истинскиа изумител на македонскиа език, Јаневски.
Ете това е МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК
Редактирано от SashetoBE на 02.06.15 16:03.
|
| |
|
|
|