|
|
| Тема |
 Re: Гнусното копеле... [re: kyмaнич] |
|
| Автор |
kyмaнич (рекордьор) |
|
| Публикувано | 24.12.12 08:36 |
|
|
|
А сега за дедо му "бугараш":
Мојот татко Блажо е роден среде нива, како седмо дете во селското (речиси феудално) домаќинство на Цветко и Мара Митрови. Одраснат е во суров свет, во кој татковците своите деца ги бакнувале само кришум додека спијат – бидејќи нежноста на јаве била сметана за знак на слабост. Напорната физичка работа била најраниот спомен од неговото детство, а гладот негов чест придружник. Ми го покажуваше својот јазик изгорен од оцет (пиен во деновите кога друга храна немале) и ми раскажуваше за српските џандари, кои трипати се обиделе да го убијат неговиот татко.
На мојот дедо Цветко во самиот старт му биле поделени лоши карти: неписмено селанче од бедна мариовска фамилија...
Потоа се отиснал во белиот свет: работел како момок кај чорбаџии, бил аѓутант на бугарски офицери во Првата светска војна, се надмудрувал со битолските Евреи, продавал опиум на солунските шверцери, разнесувал разна стока во Египет, купувал земја и добиток, работел на нива од зори до зајдисонце…... Во времето на Кралството СХС истовремено бил и угледен чорбаџија со неброени хектари земја, но и озлогласен „бугараш“ ставен на црната листа за отстрел (тетка ми раскажуваше како српските џандари двапати пукале по него, а од трета мајка и куќата им ја запалиле). Подоцна, во времето на бугарската окупација бил и воен профитер (заедно со еден подофицер од Варна со кој крадел нафта од германските вагони наменети за Источниот фронт), но и партизански јатак (чичко ми сѐ уште раскажува како во нивната гостинска соба гоштевале бугарски офицери, додека, пак, во спалната се криеле еден куп ранети борци - од кои добар дел денес ги славиме како народни херои).
И все пак "възвишеното сръбско" у Дарко е натежало над грубото селското мориовско....
| |
| |
| 
|
|
