|
Мислења
„Девет Југовиќи“
Филип Петровски
„Девет Југовиќи“ долго ќе ѕвони во ушите на сите вмровци како срам и потсетување колку силно е исмејана нашата идеја
Во почетокот на 1992 година во Куманово се организираше митинг за Македонија. Сум пишувал на оваа тема, но пригодата е таква што не е лошо да се потсетиме во неколку реда. Да, организиравме ние вмровците митинг за Македонија, за да се зајакне чувството за нашата држава во мојот роден град. И наместо да добиеме некоја позначајна поддршка, добивме контрамитинг на кој на нашиот скромен број од 200 до 300 вмровци (половина дојдени од други градови) се спротивставија не помалку од 5.000 Југословени со знамиња на тогаш бившата Југославија, на Србија и, секако, со шајкачи и четнички кокарди. Беше тоа разулавена маса која можеше да не избрише од лицето на земјата. За среќа, имало некој свесен во полицијата и огромен кордон не' раздели. Се сеќавам дека имаше камери на терасата на стоковната куќа НАМА, кои го снимаа целиот инцидент... Би било интересно од денешна перспектива да се види како било тогаш, секако, ако некој успеал да зачува копии од полициските снимки...
Којзнае, можеби некогаш ќе се појават снимките. Како што му се појавија деновиве снимките на Антонио Милошоски од чествувањето на гробот на Тодор Александров заедно со младината на Каракачанов (оној што постојано го негира нашиот македонски идентитет). Денеска Антонио Милошоски е најголем гласноговорник на античкиот идентитет на Македонците, а заднината говори нешто сосема друго. Па, говорев јас, а често и пишував дека зад безличната насмевка стојат некои други мотиви. За жал, јавноста денеска во Македонија нема капацитет да предизвика лавина, какво било поместување. Сите молчат и уплашено гледаат. Што и да се случи, само да не заигра мечката во нивниот двор. Тоа што анонимно стасале сликите на Антонио во Редакцијата на „Фокус“ не ме изненадува. Подолго време се зборува низ Скопје за незадоволството од перформансот на министерот, кој, наводно, на времето ветувал дека ако се добере до позиција, ќе работи на сосема друга агенда. Ние, подмладокот на ВМРО, го знаевме тоа, зашто тој своите ставови слободно си ги манифестираше во партиските простории. Токму поради тоа беше шутнат едногласно. Сите сакаа да си оди (оставките на младите се скенирани и објавени на Интернет). Само некои повисоки структури го штитеа. Тогаш ги убедував и им објаснував на тие структури дека неговите намери не се искрени и јасни и дека е можно да се изјаснува пробугарски од лукративни причини. Денеска не е јасно која негова позиција е автентична, онаа од пред десет години, блиска до Каракачанов, или денешнава блиска до Паско и Груевски. Сепак, една од нив е лажна.
Не ми е логично да е близок до позицијата на Груевски, која по прославата на Унијата на жени на ДПМНЕ и големото финале со „ДЕВЕТ ЈУГОВИЌИ“, толку е различна што нема никаква допирна точка. Освен ако длабоко раскопаме во историјата и се потсетиме дека има моменти на соработка меѓу Србија и Бугарија за македонското прашање, но само за да најдат начин како да не' избришат. Не би сакал да верувам дека станува збор за некоја тајна стратегија која има цел таква работа. Повеќе сум склон да верувам дека Мазнева-Николиќ, која дојде во ДПМНЕ во 2006 година, и со кандидатурата за пратеник се пријави и во членство, е политички анафалбет кој се труди да му се додвори на ВОДАЧОТ. Таа, за жал, не успева да стане пратеник во 2006, туку во 2008 година. Си мислам, колку и да е талентирана за политика, не може за толку кратко време да ги сфати реално и јасно работите.
Ако се согласиме дека во природата најчест процес е имитацијата, за што сум консултирал стручни журнали, тогаш однесувањето на Мазнева-Николиќ не е чудно. Бидејќи таа не е доволно упатена, а гледа дека во партијата на Груевски има одушевеност од белградските мангупи, веројатно посакала да им „учини“ со изборот на таква мелодија и иконографија. Не е тајна дека таму, некои белградски уличари, кои сакаат да се им се обраќаат како на кумови или мафијаши, пејачи на турбофолк во кои пукаат соперничките банди од подземјето, се омилено друштво на елитата на ДПМНЕ. Се зборува дека се затвораат дискотеки и се пее на увце до рани утрински часови. И тоа е легитимно, секој нека си биде она што си сака.
Само ми е жал за онаа огромна бројка прелажани вмровци, кои се подготвени да протестираат пред седиштето на ЕУ или да се мрзнат при прославата за визната либерализација, само за да се создаде привид дека се случува нешто. Жал ми е за тие луѓе кои се подготвени да се закрват и се накрвени на нас, нивните браќа, со кои заедно со години се боревме Македонија да се оттргне од стратегијата на КОС, УДБА и сите сценарија на Милошевиќ за цепење на македонската територија. За сега да се покаже грдото лице на една елита која не се грижи за иднината на Македонија, туку работи само за сопствениот интерес. Притоа се служи со алатки што предизвикуваат страв и терор (инспекции на секој чекор, драконски казни какви што немало ни во турско). Елита, секако, во наводници, која и понатаму на секој чекор предизвикува делби и прогласува предавници на ангро.
Не се осмелувам да ги наречам предавници поради тоа што на прославата си одгуслаа песна која е основа на српскиот национализам и настан кој беше искористен од Милошевиќ да најави дека ќе се војува за територии. Знаеме како заврши тој, иако кај нас, како што може да се види, се' уште има луѓе кои се воодушевени од него и од неговиот говор на Газиместан. Дури и тоа не е спорно, секој има право да си верува во своите идоли. Но, да се случи таков инцидент на официјален настан на некогашното ВМРО, а денеска ДПМНЕ, е нешто што не сум можел да си го претпоставам ниту во најсмелите фантазии. И одозгора да се молчи цела недела од страна на таа партија и не се објавува објаснување и демант или ограда. Се чудам, а од друга страна се радувам. Демистификацијата е целосна, конечна и многу корисна за да се разбијат ветерот и маглата што ги создаваат ВЕТИЛНИЦИТЕ на Груевски, ако смеам да се послужам со терминологијата на ПЕЦКО.
„ДЕВЕТ ЈУГОВИЌИ“ долго ќе ѕвонат во ушите на сите вмровци како срам, како потсетување, колку силно е искористена и исмеана нашата идеја. Дајте сега, ве молам, објавете јавен оглас да се симне веќе еднаш префиксот ВМРО од таа партија.
(Авторот е докторанд
по меѓународна политика)
Извор: "", број 3170, сабота, 26 декември 2009 г.
"Сине, ако се зарати, а ти не знаш на коју ћеш страну, удри по Бугарима, нећеш погрешити!"
|
„Девет Југовиќи“
