Грчките свештеници, кои беа во тие времиња и просветари, сите словенски народи ги нарекуваа Бугари. И Србите беа “Бугари“ за Грците. Српскиот академик, Петар Драгашевиќ, кон крајот на 19 век бил во Тесалија и Грција, при што запишал: „Грците ме нарекуваат Бугар, иако сум Србин од Србија...зборот Бугар означува Словен“ (Петар Драгашевић. "Маћедонски Словени", 1890 г., Београд). Друг српски учен кој престојувал како во Македонија и Грција во 19 век, проф. Јован Цвијиќ, сведочи: “кај Грците, името Бугарин означува исто што и Словен. Грците ги нарекуваат “Бугари“ и Србите, ако не знаат дека се од Србија...Името Србин за грчкиот селанец е само политички поим...а Бугарин е етнографски поим (Јован Цвијић. "Македонски Словени, проматрања о етнографији македонских Словена", Књижара Геце Кона, Београду 1906. год.). Истот тој Др. Јован Цвијиќ дава слика за националната свест на Македонците од тоа време и вели: "малите луѓе од народот, селаните, знаат само дека се Македонци" (Svetozar Pribičević: „ Diktatura kralja Aleksandra”, V. poglavlje, str.128). Не само српските учени, туку и британско-ирскиот историчар Wilkinson тврди дека во 19 век, во Отоманската Империја, поимот Бугар означувал проста раја и селани, додека сите граѓани се декларирале како „Грци“; се’ градско били „грчко“, градската облека била „грчка“, а селската „бугарска“ (Wilkinson 1951: страна 149).