|
Представете си, че щерката на дунката е получила от "професорката" в училище най-обикновената домашна работа, да си избере 3 илинденци и да изнесе реферат за тяхното дело. Като грамотен с интернета човек тя отива първо на mk.wikipedia.org, набира "Деjци на ВМОРО".
И сега да видим, какво трябва да разкаже на децата. Оттук нататък карам по азбучен ред на фамилиите, както си е в сайта.
--------------
Пејо Јаворов (бугарски: Пейо Тотев Крачолов) (1 јануари 1878, Чирпан – 29 октомври 1914, Софија) е бугарски поет, револуционер и публицист на ВМОРО, сопатник на Гоце Делчев и негов биограф — „Гоце Делчев“ (1904), учесник во македонската револуционерна борба и Балканските војни, прв бугарски градоначалник на Неврокоп.
--------------
Петар Ацев (1877 – 1939) е македонски борец и револуционер. Роден е во селото Ореовец, Прилепско и на млади години работел како учител во Прилепско училиште. Со негови браќа Мирче Ацев и Ѓорѓи Ацев учествувал во многу борби против Отоманската Империја и српските и грчките чети.
Петар Ацев бил учесник на Смилевскиот конгрес како и учесник во Илинденското востание.
По Првата светска војна живеел во Бугарија, починал во 1939-та година во Пловдив.
--------------
Славејко Арсов е македонски револуционер и деец на ВМОРО. Тој е роден во (Штип на 17 август 1878 и починал на 22 август 1904). Школувањето го усовршувал во Штип, Скопје (1895) и Софија (1897/98). Во 1899 стапува во редовите на ТМОРО. ога востанието било задушено, тој отишол на лекување во Бугарија, но набрзо се враќа дома во Македонија заедно со своја чета.
--------------
Аргир Наков Манасиев (1873 - 1932), е македонски револуционер.
Завршува френски колиџ во Солун и потоа е учител во Ново село и Негован, Солунско, Смоквица, Гевгелиско и градот Гевгелија. Привлечен е од Гоце Делчев во редиците на ТМОРО. Активно учествува во создавањето на нови комитети и проширување мрежата на организацијата. Разоткриен од турските власти во 1901 година станува нелегален. По 1906 година емигрира во Софија, а по младотурскта револуција се враќа во Гевгелија.
--------------
Атанас Иванов Димитров (бугарски: Атанас Иванов Димитров), наречен Бабата, е бугарски револуционер, војвода на ВМОРО.
[уреди] Биографија
Обединетата чета на Ефрем Чучков, Мише Развигоров, Атанас Бабата, Панчо Константинов и други.
Атанас Бабата е роден во село Синитево, близу до град Пазарџик. Рано останува сирак и се насочува кон шивачкиот занает. Работи како калфа во Пазарџик, а подоцна во Софија. Неговите врсници го нарекуваат Бабата заради неговото крупно тело и најмногу заради неговата голема глава. Во Софија темпераментниот млад човек влегува во Унтерофицерското училиште и во 1897 година станува член на ВМОРО.
--------------
Иван Илиев Танев, познат како Ајдински, е роден на 23 септември 1885 година во Ново Село, Струмичко. Во 1897 година се школувал во српско училиште во Солун, а по тоа и во Солунската бугарска машка гимназија "Св. Кирил и Методиј". Присоединува се кон ТМОРО. Заради револуционерна дејност е избркан од гимназијата, а по солунските атентати е фатен и осуден на смрт, но бидејќи не бил полнолетен казната е заменета со 101 години затвор. Успеал да избега од затворот „Едикуле“ и пак да се приклучи на револуционерните борби. Од 1913 година живее во Струмица, кадешто работи како адвокат. Со доаѓањето на српската власт бил прогонет во Бугарија во 1919 година. Во Бугарија живее во Горна Џумаја. Бил главен организатор на БКП во овој реон и член на нејзиното раководство (1920-1923).
--------------
Даме Груев (Дамјан Груев, Дамјан Јованов - Даме) (Смилево, 19 јануари, 1871 - Русиново, 23 декември, 1906) е македонски револуционер[1], еден од основачите на ТМОРО и најценетите и највлијателните негови раководители, заедно со Гоце Делчев. Се запишува историја на Вишото училиште во Софија, но во 1891 година и оттаму е исклучен. Во Софија со неколкумна сомисленици од кругот околу „Лоза“ создаваат „Дружба“ со цел да бараат примена член 23 од Берлинскиот договор. По април 1891 година заминува за Македонија. Поднесол молба да биде назначен за егзархиски учител во Битола, но молбата му е одбиена. Назначен е за егзархиски учител во Смилево. Следната година учителствува во Прилеп, а летото на 1893 заминува во Солун, каде работи како коректор во печатницата на Коста Самарџиев.
Даме е иницијаторот за основачката средба на ВМОРО на 23 октомври 1893 година во Солун. Избран е секретар и касиер на Централниот Комитет. Како што сам кажува организацијата е создаена "по образец на Револуционерната организација во Бугарија пред ослободувањето... по примерот на Ботев, Левски, Бенковски".
--------------
рсте Гермов, познат и како Шаќир војвода е роден 1868 г. во Прилеп. Работeл како кројач. Во 1901 год. влегува во ТМОРО, во четата на Петар Ацев, а потоа станува секретар во четата на Толе паша, како и реонски војвода во Мариово. За време на Илинденското востание учествувал во повеќе борби против турскиот аскер, а по востанието против турскиот аскер и башибозук, исто така и против бугарски, српски и грчки чети. чествува во балканските војни, во бугарската и српската армија. По војната живее во Софија. Соработува со списанието „Македонски вести“ (Софија 1935-36) уредувано од Ангел Динев.
--------------
Михаил Герџиков (бугарски: Михаил Герджиков) (Пловдив, 26 јануари 1877 година - Софија, 18 март 1947 година) е бугарски анархист и револуционер кој се вклучи во македонското народно-ослободително движење.
Средно образование учи во бугарската гимназија во Пловдив. Во 1897 година заминува за Швајцарија, каде студира правни науки во Лозана и Женева. Еден е од најистакнатите претставници на анархистичкиот Македонски таен револуционерен комитет. Во учебната 1899/1900 година под името Тодор Луканов е учител во гимназијата во Битола. Во октомври 1900 година е четник во четата на Христо Чернопеев во Кукуш. По решение на ЦК определен е за претставник на Организацијата во Одринскиот револуционерен округ, а подоцна и за ревизор на четите во источниот дел на Одринско. Во текот на Преображенското востание во 1903 година практично раководи со Бојното тело и по негова команда е заземено селото Василико. Тој е еден од потписниците на познатиот Апел од 1919 година во кој се пласира идејата за автономна Македонија.
По превратот од 1923 година е принуден да ја напушти Бугарија и заминува во Цариград. Умрел во 1947 година во Софија.
--------------
Иван Гарванов (бугарски: Иван Гарванов) e по националност бугарин - родум во Стара Загора. Неговата политичка кариера започнува кога Бугарската егзархија во Солун го создава еволуционисткото „Револуционерно братство“, на чие чело застанува тој како противтежа на револуционерната ВМРО, која ќе ја прошири својата дејност низ Македонија создавајќи свои клонови во Прилеп, Велес, Сер и Кавадарци и поврзувајќи се со Врховниот Комитет во Софија на Борис Сарафов.риврзник е на идејата за „ автономна Македонија но само како преодна фаза на патот кон нејзиното целосно анектирање кон Бугарија[се бара извор]. Убиен е на 28 ноември 1907 година во Софија од страна на Тодор Паница, врз основа на претходно изречената пресуда од Серскиот револуционерен комитет.
--------------
А сега да видим, кой е великият антички македонец Тодор Паница од Серскиот револуционерен комитет, който убил врховистот Гарванов
---------------
одор Паница (бугарски: Тодор Паница) (2 јули 1876, Орехово, Бугарија - 7 мај 1925, Виена) е учесник во македонското национално-револуционерно движење, близок соработник на Јане Сандански, Бугарин по народност.
Уште на петгодишна возраст останува сирак, но чичко му се грижи за него и така тој завршува гимназија во Варна и каде по завршувањето се враќа во својот град и формира социјалистички кружоци.
[уреди] Улога на Тодор Паница во македонската историја
Паница повеќе време дејствувал во четата на скопскиот војвода Никола Пушкарев. Од 1905 година се поврзал со серската група на Сандански и дејствувал на тој терен. Раководел со Драмскиот револуционерен реон. По наредба на окружниот комитет на Серскиот револуционерен округ, во 1907 година го извршил убиството на Борис Сарафов и Иван Гарванов.
Од тој момент Паница е редовно прогонуван од врховистите најзасилена потера по него превзел Ванчо Михајлов.
--------------
ПС. Стигнах до буквичката И. и нямам време за другите, но дано щерката на Дунката намери нещо подходящо до края на азбуката. Примерно:
Марко Лерински
Марко Лерински
Бугарски офицер и војвода на ВМОРО
Родена 20 јуни 1862
Котел, денес Бугарија
Починала 13 јуни 1902
Пателе, Егејска Македонија (ден. Грција)
Георги Иванов Ѓуров (бугарски: Георги Иванов Гюров,) , познат како Георги Геројски (бугарски: Георги Геройски), Марко Лерински или Марко војвода (бугарски: Марко войвода), е бугарски офицер и револуционер, војвода на ВМОРО.
Георги Иванов е роден на 20 јуни 1862 година во Котел, тогава Османлиската империја. Во 1883 година пристапува на воена служба во Кнежеството Бугарија. Зема учество во Српско-бугарската војна и за пројавената храброст е удостоен со медал и повисок чин. Неговите другари заради тоа го нарекуваат Геројски.Во 1900 година се поврзува со Гоце Делчев и Ѓорче Петров, кои го привлекуваат во ВМОРО и го испраќаат како војвода во Леринско, каде го зема псевдонимот Марко. Во истот време во Македонија влегуваат и Христо Чернопеев, Атанас Бабата, Михаил Апостолов – Попето. Благодарение на воената подготовка на Марко војвода и на неговите организациони способности, неговата чета станува училиште за подготовка на четници и војводи за целата револуционерна организација.[1] Марко го претвора Леринско во:
“ ..еден реон кој е пример во секој однос. Работници ентузијасти, стегнати организации, дисциплинирана чета и во полната смисла на зборот агитационо-организаторска. Сето тоа беше дело на котленецот Марко.
Песна за Марко Лерински
Денеска петок, сабота,
утре е света недела.
Марко војвода пристигна
во това село Пателе.
Проклети биле чпиони,
Марко војвода предадоа.
Надојдоа турски табори,
Марко војвода сардисаа.
Зафати битка голема,
Марко војвода загина.
Проклети биле чпиони,
Марко шчо го предадоа.
----------
Христо Чернопеев (роден како Черњо Пеев) e Бугарин по националност, роден во 1868 година во с. Дерманци, Ловешко (Бугарија). До 1899 год. бил подофицер во бугарската армија, а потоа се вклучува во македонско-одринското ослободително движење. Во прво време е војвода во Кукушко. По завршувањето на аферата „Мис Стон“, учествува во борбата против врховистките чети на ген. Иван Цончев.
-----------
рсто Николов Георгиев (бугарски: Кръстьо Николов Георгиев) , познат како Крстјо Б’лгаријата (бугарски: Кръстьо Българията), е офицер од бугарската армија и револуционер, војвода на Врховниот македонски комитет и ВМОРО.
[уреди] Биографија
Крсто Б’лгаријата е роден во 1874 година во Враца, тогаш во Османлиската империја. Немал услови да се школува, па пристапил во бугарската армија. Со чин фелдфебел ја напуштил армијата во 1895 година и се вклучил во Четничката акција на Врховниот комитет. Од 1897 година станал четник на Михаил Апостолов – Попето, а потоа од 1900 до крајот на 1902 година е Тиквешки војвода на ВМОРО. За кратко од јануари до август 1901 година секретар на четата на Крсто Б’лгаријата бил Аргир Манасиев.
--------------
Михаил Чеков е роден во село Екши Су, тогава во склоп на Отоманската империjа (денес Ксино Неро, Грција), во 1873 година. Во 1892 година завршува педагошка насока на Солунската бугарска машка гимазиjа и постанува главен учител во село Ваташа, а после тоа и во своето родно село Екши Су.
Чеков зема активно учество во формирването на ВМОРО. На 2 мај 1903 година учествува на Смилевскиот конгрес како представник на леринскиот реон заедно сo поручникот од бугарската армиjа Георги Папанчев. Турските власти дознават за средбата и на 20 мај турски аскер доаѓа во селото. Турските воjници го убиваат воjводата Георги Папанчев, помошникот на воjводата Васил Попов и секретарот на четата Стојан Партов. о Атина пристигнува на првиот ден на Великден во 1904 година. Се сеќава на една случка од прошетките низ градот:
“ За време на прошетката влеговме во една пивница за да се почестиме. На масата имаше и други лица- грци, и кога разбраа дека сме бугари извикаа "Зито Вулгарија". Но, јас им кажав дека сум бугарин ама македонец. И тие пак извикаа "Зито Македонија". ”
Во Атина е затворен и лежи во затвор до есента 1904 година, кога излегува од затворот благодарение на бугарските службени ургенции. Пристигнува во Булгарија и во Софија е назначен за службеник во Бугарската корпоративна банка. За време на балканската војна се најдува во Атина со цел да врбува емигранти кои се вратиле од странство за да се вкључат во војната, меѓутоа мисијата не му успева. После Првата светска војна се пензионира и се населува во село Л'џене. Михаил Чеков умира во 1957 година во Велинград.
----------------
Михаил Апостолов
Оваа статија е за деецот на ВМОРО. За комунистичкиот деец видете Михајло Апостолски.
Михаил Апостолов - Попето
Офицер од Бугарија и војвода на ВМОРО
Роден 1871
Горна Дикања, денес Бугарија
Починал 21 март 1902
Гавалјанци, Егејска Македонија (ден. Грција)
Михаил Апостолов Рајнов (бугарски: Михаил Апостолов Райнов), нарекуван Попето, е подофицер од бугарската армија и деец на ВМОРО.
|
Деjци на ВМОРО
