Бугарска завојувачка доктрина
Стефан Влахов Мицов

Први април во бугарија официјално е Ден на хуморот и на лагата. Но, годинава ова „празнување“ почна порано. На 31 март, во суперлуксузниот софиски хотел „Шератон“ беше претставена книгата „Бугарската политика кон Република Македонија“. Авторите и организатори на промоцијата го демонстрираа бајгањовското чувство за хумор со тврдењето дека книгата е издадена на англиски, бугарски и на „македонската книжевна норма на бугарскиот јазик“ (место македонски јазик) . Притоа, во заднината на објавениот поднаслов „Препораки за развојот на добрососедските односи по приемот на Бугарија во ЕУ и во контекстот на проширувањето на ЕУ и на НАТО во Западен Балкан“, во краткиот текст се истураат изрази како „современи евростандарди за добрососедски односи“, „нормална политика на добрососедство“, „коректна и здрава добрососедска основа“, „ интерес не само на граѓаните на Бугарија, но во помал степен и на граѓаните на Република Македонија“, небаре од торбата на штедриот Дедо Коледе пред Нова година. Но, нивната вистинска вредност е како во басната за волкот и за јагнето. И како што забележале уште на времето итри туѓинци, откако бугарскиот политички хумор влегува во брак со лагата се престорува во умор т. е. замирисува на крв. Кога станува збор за политичката доктрина, основните прашања се поврзани со мотивите на создавањето и со целите и средствата за нејзино постигнување и, природно - со нејзините автори.

Според авторите, тие ја понудиле „на вниманието на компетентните бугарски институции“ на 24 јануари 2008 година. Од корицата произлегува дека текстот е печатен цела година: „јануари 2007 - јануари 2008“. Списокот на учесниците ги увеличува прашањата и предизвикува сериозни заклучоци. Првичниот поглед не открива нешто особено. Подредени се 25 имиња, приближно хаотично, не по азбучен ред, а пред повеќето од имињата се наведени научни степени и звања. Наредената група интелектуалци се нафатила да ја пропагира санстефанската доктрина, достојно на екипата на чело со професорот по медицина Григор Велев од пред повеќе години. Во случајов, нештата се од корен поинакви бидејќи шестмина од учесниците се активни или доскорашни бугарски пратеници, што ќе рече кадри на Министерството за внатрешни работи. Понатаму, во списокот фигурираат имињата на високи експерти од Народното собрание и од Министерството за образование и наука, личности со меѓународни контакти, советникот на претседателот Прванов - Божидар Димитров, заменик-претседателот на Бугарската академија на науките - Константин Косев, итн. Со два збора - актуелни кадри на „компетентните бугарски институции“ кон кои е упатена доктрината. И, поточно, кадри од вториот ешалон на институциите. Се покажува дека споменатите личности се решиле во печатена форма да им се обратат на институциите во кои работат и чијашто поетика спроведуваат. Нема што - голема шега! Вториот ешалон на државата испраќа препораки кон првиот во врска со државната политика. Впечатокот се заокружува целосно ако ги погледнеме спонзорите на изданието, меѓу кои фигурира трговецот со оружје Петар Манџуков, сопственик на весникот „Дума“, орган на владејачката БСП и пријател на претседателот Прванов, кој пред неколку години му го врачи највисокиот бугарски орден „Стара планина“. И така, повнимателниот поглед кон авторите на доктрината ја открива врската меѓу самите институции - претседателство, Министерство за надворешни работи, Парламент, политички партии, како ВМРО на Каракачанов, БАН. Но, тоа не е се. Топлата врска меѓу споменатите и бугарската националистичка доктрина од времето на Тодор Живков се осуштествува со некогашниот член на ЦК на БКП и сегашен заменик-претседател на БАН - К. Косев. Има и уште една линија на блискост со посредство на Државната безбедност, преку припаѓањето на ред учесници во неа.

Очигледно е дека таа мала дружина се пројавува под амблемот на Атлантскиот клуб во Бугарија и е љубезно организирана од неговиот претседател Љубомир Иванов, кој притоа е и претседател на фондација што го носи името на долгогодишниот шеф на НАТО Манфред Вернер.

Од ова што е кажано произлегуваат неколку основни прашања:

1) Според кој начин составот на авторите на доктрината, меѓу кои има долгогодишни номенклатури на тоталитарниот комунистички режим, приврзаници на воинствениот национализам, функционери и агенти на бугарската Државна безбедност, се запишани во општоевропски вредности на хуманост и на толеранција пропагирани од Атлантскиот клуб во Бугарија?

2) Каков придонес би можеле да дадат таквите луѓе за „нормална политика на добрососедство“ со Република Македонија и со другите балкански држави?

3) Резултат на што е создавањето на политичката група за која станува збор?
Одговорите на првите две прашања ќе дојдат во процесот на анализа на самата доктрина. Што се однесува до одговорот на третото прашање, авторите се цинично откриени.

Според нив, досегашната политика на Бугарија кон Република Македонија „на никаков начин не ја одразува најновата реалност по први јануари 2007 година, кога освен што Бугарија е член на НАТО е членка и на Европската унија, додека Република Македонија не е“.

Поинаку кажано, содржината на добрососедските односи новите доктринари ја мерат со припадноста кон една или друга организација.

Меѓу државите-членки на НАТО, како Грција и Бугарија, на пример, добрососедските односи треба да бидат од различен вид во споредба со тие на нечленката Македонија.

Поточно, вредноста на државата се определува не според нејзиниот потенцијал, туку од нејзиното членство, дури и да е најпрезрена таму, како што е Бугарија во ЕУ.

А, добрососедските односи не се плод на заемно уважување и на заемна помош.

Место тоа, комплексираната бугарска психологија смета на итрина и на измама,

Авторот е универзитетски професор

Съдържаниет е скрито
Влезте за да го видите

Съдържаниет е скрито
Влезте за да го видите