Мара Бунева беше тетка на мојата баба Паља, ќерка на Милја Топоркова, и изворно сум чул нешто повеќе за неа. Таа е ќерка на Никола Бунев и Ана Топоркова од Тетово и имаше двајца браќа и три сестри. Братот Борис Бунев беше бугарски офицер (потполковник), а Василије Буневиќ српски офицер (капетан). На нивната прва средба, во Белград во 1942 година по зборовите "Васо, брате", Василије му ја тресна вратата на својот брат Борис со одговор: "Јас немам брат!" Мара Бунева во 1927 година живееше во семејството на мојата баба на сегашната улица "Ѓуро Ѓоновиќ" (ул. 39) бр. 38 на местото на зградата на Народната банка токму на средината спрема Вардар. Оттаму и излегла да го изврши атентатот. Таа по роднинска препорака стигнала да работи во домот на Валимир Прелиќ, каде што шиела завеси, кошули, постелнина и друго и станала не само домашна, туку и интимна пријателка со српскиот полициски началник. Оттука е и леснотијата со која му пришла и го убила, спроти пречекот на Стара нова година.

Мара Бунева и нејзините браќа Борис и Василије ја споделуваат судбината на Македонецот: каде што се нашле да се ангажираат и - да бидат изманипулирани за туѓи цели, да се откажува брат од брата и да гине сестра за брат. Во случајов, нејзиниот наредбодавец Иван-Ванчо Михајлов.

Спасе Шуплиновски - Панихиди
Вистината за атентаторката