|
КОментар на македонец за друг македонец в македонски форум.
Pajко Жинзифов - роден во 1847 година во Велес. Завршува универзитет во Москва. Ученик на Браќа Миладиновци. Автор на големо книжно наследство. Доста е да се види само и едно од стихотворењата му во кое тој брани својот роден крај.
Кога ќе стигнеш во моја земја
во Бугарска Македонија
ќе видиш Бугари јунаци
нестрашливи македонци...
Речи речи: „Македонии вие Бугари јунаци
докога вие во темница ќе седите црни лица?
Сите согласни станете,
Бугарски школи отворете
во цркви Бугарски читајте,
од никого не се плашите!
Рајко Жинзифов (1860 год. „Гулаб")
„...Во својата статија „Слово за полка Игорев" Pajко Жинзифов одбележува:...„Ние за Болгарски јазик го сметаме Toj јазик, кој сја говорит по цела Македонија, Тракија, Болгарија, меѓу говорите на кои има многу малку разлика...
Нема Македонци, нема Тракијци, како отделни народи, а има само Славјане Болгаре, кои живеат по кажаните места, имената на кои, може би имаат си право во географијата, а не во народността..."
Подобар одговор на тие кои служајќи на србоманството и југословенскиот комунизам се обидуват да префрлат географскиот поим врз народността едва ли може да се даде дури и денес!
"...Бугариjа Горнjа, Долнjа,
од Вардар до Дунава...
...За граници сметаме ние река Вардар, река Дунав
Гора Балкан - Стара ни планина,
гора Беласица, Доспат.
ни останале од старина.
Поемата "Гуслјар во собор" /1862/
Автор Рајко Жинзифов
„...Во резултат на Априлското востание од 1876 година Русија започнува подготовка на војна за ослободување на Бугарија. Pajко Жинзифов собира докази за „Патеводител по Македонија", кое да биде во помош на руската армија, но умира во 1877 година во Москва без да го види саканото од него Ослободување.
СТИГА СО ОВАА СРПСКА ПРОПАГАНДА од СРБИ.
Живеем во ново време. За сичко има веке докази. Стига сте збориле со овиjе промити мозаци.
ВИДИ:
.................................
Крсте Мисирков е роден во 1874 година во с. Постол, Ениџевардарско. Завршува образование како српски степендиант во Белград при професор Стојан Новаковиќ. Добро познато е дека Мисирков е првиот кој ги излага идеите на Новаковиќ „за култивирање на македонизам" кај Бугарите во Македонија во својата книшка „За Македонцките работи".
Но што криjат за Мисирков нашите историчари:
1. Мисирков jaвно се откажува од пишувањата во својата книшка објаснувајќи, дека „истапил како импровизиран политичар по македонското прашање".
2. До крајот на својот живот Мисирков напишува множество научни трудови, каде го брани бескомпромисно Бугарскиот карактер на словенското население во Македонија.
3. Секој кој е прочитал „За Македонцките работи" знае, дека и во неа Мисирков пишува, дека целото словенско население на Македонија, само се нарекува и се чуствува, како дел од Бугарската нација. Есенцијата на идеите на Мисирков до кpaj на животот му е собрана во една негова статија во вестник „20 Јули" издаван од Илинденската организација во Софија:
„Се нарекуваме ли ние Болгари или Македонци, ние секогаш се сознаваме како оделна, единна, совршенно одлична од Србите и со Бугарско национално сознание народност."
„Читателите на таа статија ќе бидат вероватно изненадени од грамадното противоречие, кое ќе сретнат во неа за разлика со оноа, кое го читале или можат да прочита во мојата брошура „За македонцките работи". За одгатнување на противоречието доста е да се припомни, дека , таму истапив, како импровизиран политичар по македонското прашање... Сета содржина на 6poшурата стоеше толку далеку од безпристрастната наука..." и т. н."
Списание "Българска сбирка" 1910-1911г.
"...Идејата за оделен македонски народ е една итро скроена лага, за да имаат србите право барем на дел од Македонија".
"...Србиија ги владее земјата и телата на Македонците; душите им пак са во Бугарија и на Бугарија, за да бидеме добри словени треба да бидеме добри Бугари..."
"Koј е против Велика Бугарија тој е npoтив словенството..."
3 јануари. 1915 год.
"..Зошто Србите ја сакаат Македонија? Што српско има во таа чисто бугарска страна, која остава таква од 6-ти век и до денешен ден, покрај превратностите на историјската судба"
Весник „Мир" од 8 март 1919 год.
NIL ADMIRARI
|
NO COMMENT !!!
