|
Софија глува на осудите од Стразбур
ВИКТОР ЦВЕТАНОСКИ
Еве, по којзне кој пат, Европскиот суд во Стразбур ја осуди Бугарија за неправдата што им ја прави на Македонците. Пред неколку години таа беше ставена на столбот на срамот поради тоа што не им дозволуваше да се собираат и да ги одбележуваат важните годишнини од македонската историја, а тие што ќе се обидеа да ги поминат полициските блокади на патиштата за Роженскиот манастир, за да се поклонат на гробот на Јане Сандански, ги тепаше. Есеноска од Стразбур стаса нова пресуда со која беше поништена Одлуката на Уставниот суд за забрана на партијата ОМО "Илинден" - ПИРИН. Деновиве Европскиот суд ја осуди бугарската држава поради тоа што постојаното ја одбива регистрацијата на ОМО "Илинден", која цели 15 години чука на затворените врати на судовите.
Но, какво фајде од осудите од Стразбур кога Софија останува глува на нив и речиси не менува ништо во односот кон македонското национално малцинство. Единствено се променети методите на притисокот што го врши и натаму врз нив. Сега не се применува директно насилство, полицијата не ги тепа Македонци како порано. Со приближувањето кон ЕУ, Бугарија ги смени навиките, настојувајќи да се претстави во поинаква светлина од порано и затоа применува поперфидни начини на притисок, како на пример, бркање од работа, заканувања и друго.
Освен правото за собирање за кое самите се изборија во Стразбур, Македонците речиси немаат други права. На пример, ако побараат да се соберат на годишнина од смртта на некоја голема личност од македонското минато, властите од нив бараат да не држат говори, да не носат транспаренти и знамиња. Нивното право да формираат свои партии и здруженија им е одземено со тоа што не ги регистрираат. Така, барањето за регистрација на новата партијата ОМО ПИРИН стои со години во Софискиот врховен суд. Главната причина за тоа лежи во фактот што партијата се бори за остварување на правата на Македонците.
А изјавите што ги даваат првите луѓе на бугарската држава за одлуките на Стразбур личат како јајце на јаце. Тоа што го кажуваше пред 7-8 години Иван Костов, денес го кажува актуелниот премиер Сергеј Станишев. Пред Советот на Европа деновиве тој ќе рече: "Бугарија ќе ги почитува одлуките на Европскиот суд за човекови права, тоа сепак не подразбира дека една организација ќе биде автоматски регистрирана од еден суд. Бугарските судови се слободни да одлучат која организација, здружение или политичка партија ќе биде регистрирана". Истовремено, ќе каже дека секој што сакал да ја искажи својата национална припадност тоа можел да го направи во 2001, кога и околу 5.000 лица од вкупно осум милиони се изјасниле како Македонци, веројатно сакајќи да каже дека тие не значат ништо и претставуваат капка во морето на осуммилионската бугарска држава.
Меѓутоа, Станишев ќе премолчи и нема да каже каква тортура се вршеше врз Македонците деновите пред пописот. Ќе заборави да каже дека јавниот обвинител од Благоевград им се закани со судење и затвор на организациите на Македонците што бараа и за нив да се стави посебна графа, како што беше случајот со другите малцинства. Сите оние што сакаа да се запишат Македонци беа предупредувани дека ќе бидат избркани од работа или, пак, дека тоа ќе ги снајде нивните синови и ќерки. Без поддршка од матичната држава, борбата што Македонците ја водат за својот национален идентитет повеќе личи на голготата на Сизиф, осуден постојано да го турка каменот по нагорнина. Постарите паметат дека во првите повоени пописи во Бугарија се декларираа како Македонци околу 200.000 лица, за подоцна тој број од година на година да се стопува под силниот притисок на насилничката бугарска државна машинерија. На предпоследниот попис нивниот број изнесуваше околу 11.000, за пет години подоцна да се сведе само на 5.000. Ако бугарската држава продолжи и натаму да се однесува како досега, за кусо време ќе ги сведе на неколку стотици.
Другарят Цветаноски е надминал себе си! 
Види ми се незлоблив човек, но защо толкова се пали на тема "България"??
|
Леле какъв масакар се вършел в Благоевградско!
