Во „Описот на цартвото Бугарија“ (1640 г.), пишувано на италијански, Петар Богдан Бакшев, кажува:
„Бугарија сега се нарекува сето тоа кое порано се нарекувало Горна Мизија и дел од Долна Мизија, цела Тракија, иако сега околу Галиполското Море се говори грчки јазик, и поголемиот дел од Македонија и цела Морава до Охрид и до границите на Албанија и на Грција и на Србија, а на исток се простира до Црното Море; од север пак Дунав ја дели од Влашко и Молдова, некогаш нарекувана „стара Дакија оттаде Дунав“ и др.
Шизматиците [Превославните] раскажуваат дека царскиот престол прво бил во Охрид, и го потврдуваат тоа со тоа што сега има Охридска патријаршија, а древните луѓе не поставувале патријаршија таму каде немало царски престол. Покасно, кога бил изгонет бугарскиот цар од Охрид, тој се установил во Трново и во тој град завршило неговото царство во времето на Турците. ...Кажуваат дека самото бугарско царство е поголемо отколку цела Србија, Босна, Далмација, Хрватска и Унгарија и има толку градови, области, паланки и села што не може да се избројат. Во нив има милјони души и сите се во власта на ѓаволот, бидејки обврзани во шизмата, а исто и во разни ереси.“