|
Вистината за Татарчев 
 Слободан Мурџев, историчар во пензија, Гевгелија 
Врховистичката предавничка анахрона клика  и по повод јубилејни и празнични настани не можат да поминат, а да не го омаловажуваат и не го негираат македонскиот народ и неговата света борба за национално ослободување.
Така деновиве читаме напис од бугарскиот амбасадор во Македонија, Александар Јорданов, место честитки и поздрави за Нова година и Божик, тој ни се фали дека во 1944 година бугарската војска го ослободила Скопје, па и цела Македонија.
Изгледа заборавил дека до септември истата година македонските борци ги гонеа бугарските окупаторски војски, а сега пак во почетокот на ноември ја "ослободија Македонија°!? Од кого!
Прочитавме и напис од Антонио Милошевски, по повод 135 години од раѓањето на д-р Христо Татарчев, исто така со навреда и омаловажување на борбата на македонскиот народ и негови раководни личности.
Младиот господин Милошовски добро се сетил да го оттргне од заборав еден од основачите на револуционерната македонска организација ТМОРО подоцна ВМРО, но никако ВМОРК, и да даде мал приказ за неговиот живот и дело, но требало да ја каже вистината за Татарчев.
Сў е добро за Христо Татарчев сў до неговото апсење заедно со целиот ЦК ВМРО, освен на И. Аџиниколов. По неуспехот на Илинденското востание и по амнестијата на Татарчев, тој и Христо Матов се зближуваат со луѓето од Врховниот комитет (пробугарска агентура во македонското револуционерно движење)
Но, овие двајца не се претставници на Задграничното претставништво на ВМРО, како пишува А.М., туку Ѓорче Петров и Гоце Делчев, до неговото загинување во 1903 година.
По закрепнувањето на Организацијата, во крајот на 1905 година се одржува познатиот Рилски конгрес, кога Организацијата се разделува: на лево - санданистичко крило и следбеник на Гоцевите идеи; и десно крило - на чело со Христо Матов, Татарчев, Сарафов и други, следбеници на идеите на Врховниот комитет - пробугарски.
Конечно во 1910 година, кога Тодор Александров се самопрогласува за водач на ВМРО- десно крило, тука е и Татарчев, но не е активен.
Сигурно за него сето тоа - делење на Организацијата, а по Балканските и Првата светска војна делење и на Македонија е голем шок.
Што остана од неговата борба и визија за слободна и независна македонска држава. Во 20-тите години на дваесеттиот век му се закануваат Т. Александров и неговиот следбеник и убиец Ванчо Михајлов да се активира на нивна страна или лошо го чека.
Напишаните зборови во весникот "Илинден° 1922 година, цитирани од А.М., не ги изрекол од задоволство и гордост што ВМРО-врховистичка - александрова, дека таа е сила, односно "држава во држава° во Бугарија (се мисли на Пиринска Македонија), туку на теророт што таа го спроведуваше овде.
Тоа го трпеше бугарската влада и дворот затоа што ВМРО-Александрова беше орудие во рацете нивни и ја користеа за удари во лево и десно. Александровата ВМРО и ВМРО што ја основа Татарчев во 1893 година, немаат ништо заедничко.
Христо Татарчев беше смртно исплашен за својот живот и беше принуден да ја напушти Бугарија во 1923 година, заминувајќи најпрво за Виена а подоцна за Италија, градот Торино, а не за егзистенција каде што работи како лекар интернист.
Но, сега веќе е нервно оболен од грижа на совеста.
Според зборовите на неговата жена искажани на Димитар Влахов, тој бил толку растроен, што одело до "ненормалност°. Таа е истата болест што ја имал и Христо Матов, а сега и неговиот имењак - грижа на совеста. Христо Матов умре во лудница!
Во триесеттите години на минатиот век се враќа во Бугарија и сега конечно се зближува со михајловистите.
Веќе во 1941 година, заедно со бугарската окупациона војска во Македонија, Татарчев доаѓа во Ресен и тука останува сў до крајот на окупацијата, за повторно да се врати во Бугарија. Но, А.М. вели "може било подобро што заминал од Македонија каде што владее Колишевски° и "група србокомунисти° и би можел да биде ликвидиран°!!
Господинот Милошовски зборува неверојатни лаги.
Македонската народноослободителна војска ја извојуваа слободата, протерувајќи ги Бугарите кои беа слуги на Хитлер.
Власта ја имаше народот. Каква иронија на времето (!), еден млад докторант да ги употребува лажните пароли на: прво на бугарската фашистичка пропаганда за македонските партизани - борци за слобода како "србокомунистичка банда°, а исти зборови ги слушавме и од македонските предавници и продадени души од типот на: Димитар Ѓузелов од Дојран, Димитар и Јордан Чкатрови од Прилеп во 1944 година, кога целиот македонски народ се дигна на востание против бугарскиот окупатор.
Зарем целиот македонски народ се "србокомунисти°. А каде се Македонците, каде си ти сега? Зарем и ти не ја признаваш НОБ, АСНОМ, 24.000 загинати и убиени во борбата против бугарскиот окупатор и неговите домашни слуги!
Синот на Христо Татарчев, Иван, како лојален на сфаќањето на татка си, стана јавен обвинител на современа Бугарија, и за да ја докаже својата "лојалност° кон бугарската политика и самата Бугарија немилосрдно ги гонеше Македонците во таа земја, само и најмалку ако ја манифестираа својата национална свест.
Зарем и вие г. Милошоски, како својот ментор Љупчо Георгиевски, кој по враќањето од Америка, во екот на неговото владеење, рече: "Јас не чув и видов Македонци, туку србомакедонци, гркомакедонци и Бугари- Македонци!"
[url]
[/url]
|
Слободан Мурџев, историчар во пензија, Гевгелија
