„Зошто Србите и Грците имале потреба од насилство (во спроведување на асимилацијата - н.з.), а Бугарите немале таква потреба? Ако бугаризацијата ја правела релна културната сродност меѓу Бугарите и македонското население/македонските Словени тогаш каква смисла може да има синтагмата 'опасност од бугаризација', а исто така и самиот поим 'бугаризација'? Тоа е рамно на позлатување на златото."

„Општо прифатено е, има сила на конвенција, плодот на таа акултурација, да го носи името Бугари. Од таа конвенција отстапуваат само научници политичари товарени со грчка/српска нечиста совест.“

„Да, најголемо зло за Македонците беше - што беа Бугари, а што Европа, преку Грција и Србија, не им дозволи да продолжат да бидат. Да пркосат? Да се предадат? Од Груев до Мисирков, од Христо Узунов до Стојан Мишев, од Шарло и Ченто до Колишевски и Глигоров, крвари драма. Се черечи еден народ. Како да побегнеш од злото, кое го претставува твоето сопствено битие, ти самиот? Ние, македонската нација, сума и актуелен чин од таа драма, немаме причина да се срамиме од себе, од дванаесетвековната етнобиографија под 'номинална ознака' Бугари"