"ИМАМ СЛУШНАТО" е карактеристично за Битолскиот и Охридскиот край, а не за Скопйе - макар да сега и таму се употребува. Во Струмица би рекле "слушнах" или "чух", "слушнал сам". Не е никаква артифициелна форма, туку нешто нормално во тие говори. Ке ти дадам уште еден пример кой може да ти звучи уште понеприродно: "имам бидено" место "сум бил", или "ручан си?" место "дали си ручал?". Не заборави дека колку што тебе ти изгледаат чудни овие изрази, толку и литературниот български язик им изгледа чуден на Македонците од западните градови. Сигурно ти е познато дека македонскиот литературен язик е кодифициран според препораките од Мисирков: Битолско-Охридско-Велешко-Скопско наречйе. Верувам дека ако место тоа, за литературен язик би бил земен диялектот од Делчево или Берово, за вас во Благоевград тоа би било многу поблиско од българскиот литературен язик. Но истото е и на други места: Куманово и Вране не се разликуваат по говорот, а за едните литертурен язик што гу учат на училиште е српскиот, за другите - македонскиот. Како што е между Македония и България, истото е и между Македония и Сърбия. Каде и да ставиш граница, ке згрешиш. Ако продолжам, ке се вратиме на твоята тема за затварането во локални рамки, и за бегането од самиот себе кое следи по секоя делба. Биди поздравен.