|
Ретровизор
БАЛ НА СЕНИШТАТА
Кочо Данај, или данајски дар на ПДП/ДУИ/УЧК
Слободан Чашуле
Читам по весниците и слушам на радијата, по нешто и на телевизиите, некаков си Кочо Данај (Гркот?!: „Чувај се од Данајците и кога дарови ти носат!“-испеал Хомер) вели оти Груевски и Џафери ќе ја делат Македонија. Ќе го довршел Арбен со Никола она што не му успеало со Љубчо Георгиевски! Се ќе било готово до 2012 година. (Ќе им требаат два мандата?! Па тие уште се борат за овој!)
Читам, слушам и гледам сиот свет му се лути. Кинисале да го караат од Тирана(!) па се до Брисел. За Скопје и Белград да не зборувам, толку сме гласни што не гледам, не слушам и не читам што велат Атина и Софија.
Интересно, нели?!
Србија ми е јасна, се брани од делења оти ова нашето, македонското делење треба да биде оправдано со нивното, косовското. Оттаму, колку и да им годи заедно со Атина и Софија да го ревидираат на наша сметка веќе неважечкиот Букурештански документ, тие прво ќе го бранат своето а потоа, кога ќе мора да го проголтаат статусот на Косово, провинцијата што 1912 година ја освоија исто кога и Македонија, лесно ќе прифатат наша делба. Тешко ќе ги договараат деталите и границите со своите историски партнери во прекројувањето на Балканот Бугарија и Грција, но за тоа има време.
Молчењето на Атина и Софија им повеќеслојно значење и служи како потврда, па и тоа ми е јасно. Ќе почекаат. Северен Епир нема да побегне, ниту Струмица и Штип, па дури ни Велес. Знаат многу добро дека балканските делби не можат, кога ќе почнат, да се сведат само на Македонија. Ќе оди курбан она што остана од поредокот на Версај- од Албанија се до Босна.
Нападите врз Данаецот, пардон Данај, исто колку и молкот, со исклучок на нашите недоветни и плиткоумни реакции, имаат еден именител: делбата на Македонија се инаугурира како можност, макар засега и како апсурд! Со делба да се изврши „консолидација“(!) на Балканот, да се компензираат Србија и Албанија, а задоволат Грција и Бугарија.
Апсурдот, Ви велам постојано од ова место во Неделно Време, стана дел од политичката прагма и култура кај нас. Некои од политичариве Македонци од албанско потекло живеат од апсурдите и за апсурдите- како апсурд! Феномен за кој ретко каде ќе се најде сличен.
Велат не сакаат власт, а не даваат друг да ја има. Велат водат сметка за интересите на
македонските граѓани од албанската заедница, а прават се да го блокираат унапредувањето во европска на заедничката ни држава. Велат се определиле за унитарна Македонија, а прават се да ја поделат. Велат дека Република Македонија е исто толку нивна прататковина, дури повеќе од другите, а се навредуваат ако ги наречат Македонци.
Чиниш има во сиот тој галиматијас и некаква стратегија. Штетна, се разбира, ама политиката на апсурдот инаугурирана уште во раните 90 од тогашна ПДП трае и денеска. Тие владееја, а спремаа паравојска против власта; управуваа со државата и прогласуваа Илириди; бараа Универзитети и знамиња, а праќаа полиција со борни коли да убиваат Албанци во Гостивар; беа против тероризмот, а сега се негови содружници... И се така до 2001 година со автопучеви, или државни удари против себе си ја детерминираа судбината на голем број македонски граѓани, мислам на припадниците на албанската заедница, и истовремено влијаеја врз иднината на сите други.
Се менуваат, или уште подобро, се дополнуваат нови и понови, често старонови актери, ама феноменот останува ист. Со апсурди и несфатливи ставови, позиции и ситуации, како споменатите на почетокот на текстот ги држат во целосна аномија, политичко и демократско заостанување нивните гласачи, македонските Албанци. Тие збунети, се до последниве избори им даваа поддршка, надевајќи се дека зад сиот просцениум контрадикции и апсурди има некаква логика.
Ја прочитаа погубната банкрот политика која води во беда и очај од типот раздели па владеј, или полека но сигурно ќе се поделиме и со политичкиот кошмар што го создаваме ќе ги надитриме сите други Македонци и ќе се обединиме во една голема Албанија наречена Косово! Во феудална творба, според карактерот на ваквата политика што води кон неа; економски девастирана бидејќи сета енергија се троши за овој надминат модел држави; и изолирана, колку поради претходните одлики толку и поради процесот со кој ќе настане.
Епа, мои пријатели и наши побратими од ПДП и ДУИ, каде се тука виталните интереси на Албанците? Во бедата, војната, насилството и кражбата на демократијата, што дневно им ја одземате на Вашите и нашите подеднакво. За мене и Вашите се наши, ама како да Ве натерам во тоа да ме следите!?
Затоа, не ние Кочо Данајот толку виновен? Па апсурдот дека никој не е за делба, а сите приложено, дури и грубо ја демнат приликата прв да ја спроведе, трга, како што гледате, од Македонија!
Делбата на Македонија како единствен резултат на штотуку завршените избори ја бранат со лажни аргументи, неуставни и спротивни на рамковниот договор, ја бараат со сила и насилство, со анти-демократски пуч, со уцени и уличарење со пишување писма до Вашингтон, со обединување на интелектуалците наспроти нивните вредности и доблести- споменатите политичари на апсурдот, овој пат обединети по толку години во заедницата на ПДП со нејзината внука ДУИ, сосе ќерка и УЧК!
Кочо Данај, или данајски дар на ПДП/ДУИ/УЧК и други? Свесно не го нарекуван коњ, како оној што и ги урна ѕидовите на Троја, оти тој е поопасен поради сталинистичкиот супстрат што го дели со марксистите и ленинистите од ДУИ, а ниту ние не сме толку крепосни колку древниот град на Приам.
Значи, прашувам: кому му служи дневното потсетување на делбите како балкански решенија?
Тоа е прашањето што треба да си го поставиме ние, граѓаните на Македонија што не веруваме во делби, туку во европско обединување. Тоа е прашањето што треба да си го поставиме сите што веруваме во демократија со европски стандарди, а не во насилство со фундаменталистички и интегристички одлики и цели.
Внимавајте, велам СИТЕ НИЕ, без задршка и делби. Ова НИЕ е упатено до оние Македонци од сите потекла што веруваат во соживот, особено до Албанците кои на овие избори и рекоа доста на манипулацијата, доста на племенската политика и доста на политичкиот феудализам.
|
Текстът на статията от вестник "Време" [re: Kpakpa]
