Споменот на земjените насипи, опкопи и ровови живеел и натаму. Така, пред решителната битка под Беласица, царот Самуил ja преградил долината на Струмешница каj Клуч (Клидион) решен тука да го пречека Василиj. На тоа место и денес се гледаат долги ровови и бедеми; на северниот краj, до патот Струмица - Петрич, бил насипан главниот опкоп, опкружен со 3 бедеми и ровови. И денес се вика Самуилова Крепост.

Кога во 1041 г. Петар Делjан кренал востание и во Белград се крунисал за бугарски цар, во Македониjа му се придружиле востаниците на чело со воjводата Маноjло Ивец. Византиската войска влегла во Повардарието и оттаму тргнала кон Пелагониjа. Пред Прилеп Ивец поставил "дема" — преграда од дрво и камен, со неа да го блокира патот на Ромеите.

Овоj пат може наjлесно да се блокира 8 км североисточно од Прилеп, на планинскиот премин Плетвар. Денешното име му потекнува несомнено од преградата на Ивец. Зборот "Плет" (плот) означува и денес ограда плетена од гранки и колjе. Зборот "вар" е старотурски (аварски или протобугарски) и означува бедем, ѕид, како и подоцнежниот унгарски збор "варош". [2]