Vsichki nie sme deca. Bili sme deca i niakakva chast (naj-hubavata spored men) si ostava detska v nas. Tezi koito sa zagubili tazi si chast naj-iskreno gi syzhaliavam.
Niakoi deca do kraia na zhivota si shte izlizat na magistralata. I slava bogu! Tova me pravi optimist i me izpylva s nadezhda. Deteto na magistralata e tyrzhestvoto na choveka nad zhivotnoto. Tova e duha, kojto ne podlezhi na ogranichavane. Tova e i deteto koeto otkriva zheliazoto, dinamita, urana, dvigatelia s vytreshno gorene, raketite, kosmosa. Znaesh li kolko ot tezi deca sa si otishli v opitite si da karat koleloto po magistralata? Malcina sa uspiali, no az se gordeia sys vseki opital. Zashtoto ako nikoj ne opitvashe, vsichki shtiahme da gledame magistralata ot krajpytnata kanafka. Edni strahlivi zhivotni deto ne smeiat da si podadat nosa ot dupkata za da syhraniat skypocennite si tela. Tova shteshe da e momenta, v kojto zhivotinskia instinkt za samosyhranenie shteshe da tyrzhestvuva nad choveka. Tova shteshe da e momenta, v kojto shtiahme da prestanem da bydem hora.
No znaesh li kakvo? Az ne viarvam che tova niakoga e mozhelo da se sluchi. Choveka ne e takyv. Toj shte pobedi. Dosega vinagi go e pravil i silno se nadiavam da go pravi i zanapred. V krajna smetka vsichki sme na magistralata - prosto niakoi karat kolelo po-dobre ot drugi.

Fear is the path to the dark side...