И един по-умерен, но доста по-доволен

Съдържаниет е скрито
Влезте за да го видите

"Вашингтон уште еднаш цврсто застанува зад државноста на Македонија, и само слепци и будали не гледаат дека причината за опстанокот на државата во овие 3 децении лежи во силната подршка на Америка."

Това трябва да го прочетат избирателите на БСП, "Възраждане" и левица ли беше, плювица, нещо такова...

секоипат има едно “Но“. Америка е јасна по вапроса државата, но никаде не е казала Америка че поткрепја државата МАкедонија като национална држава на македонците , особено не както сме си ја фантазирале ортодоксните македонисти. Заправо, не е била нито изричито против, просто Америка е поставила една рамка и отприлика граници от каде до каде, но јавно ние македонците не успјахме да се изборим за нешто повече в тази рамка.

Съдържаниет е скрито
Влезте за да го видите

Балгарија требваше да избира между душите на македонците и следствијата от агресивниа македонизам. Като сериозна држава, нација и обштество, Балгарија направи правилниа избор. След две до три поколенија, омразата на македонците ште стивне, а нас такав ни бил касмета, не сме ни први ни последни да си го отнесат сосе партали.

Съдържаниет е скрито
Влезте за да го видите

Редактирано от SashetoBE на 10.08.23 08:55.

Саше, не знам дали разбираш, колко болезнена нужда имаме и ние българите като общество от хора с твоето мислене и гледна точка. На прага сме дома да се фанем за гушите, а ако четем по-често мнения като твоите, барем има шанси да погледнем на домашната, а и световната политика с други очи.

Мисля, че беше крайно време да сме честни едни към други. Предишното лигавене не вършеше кой знае каква работа, мисля, че сега имаме много по-голям шанс за душите на македонците.

Съдържаниет е скрито
Влезте за да го видите

Не знам човека, но има още от "другите" македонци:

Viktor Kanzurov
35 мин

Луѓето доаѓаат и си заминуваат од овој свет во нивните физички, материјални тела. Душата е бесмртна, нематеријална, навидум невидлива.
Пред два дена нè напушти доктор Владимир Николов. Наш, мој пријател од Скопје. Нè напушти во сон, во Германија, во Нирнберг, каде што беше на гости кај нашиот заеднички пријател и негов колега лекар, Реџаил Реџо Рамадани.
Пријателството е вистинско кога во присуството на некој човек станувате и сте сè она што можете да бидете.
Лекар, нефролог, помогнал на илјадници луѓе, Владимир Николов беше исклучително начитан човек. Просто ги голташе книгите. Со него можеше да се зборува за федералистичките списи на татковците на американската демократија, за светските филозофи, за балканската, европската и светска белетристика, за суптилното влијание на различните религии врз поведението на определени нации. Постојано препорачуваше некоја нова книга или статија.
Додека живеев во Скопје, најмалку еднаш неделно, некогаш два или три пати во неделата, седевме на кафе во некое од скопските кафулиња, обично во викендите и најчесто во друштвото на Дејан, Влатко, Ристо, Александар, Игор, Златко, Стефан, Боби, Агим, Реџо, а кога доаѓавме на посета од Софија, со нас веќе беше и мојата сопруга Станислава, која можеше низ тие средби да види - за разлика од она што ѝ се претставува од медиумите во нејзината држава - едни „малку“ поинакви претставници на народот, на етникумот, кој некогаш беше најмногуброен во Македонија. Луѓе со широка култура, кои не мразат ниту еден народ, начитани, со чувство за хумор, без празни пароли и со припитомен нагон, кој, таков, контролиран, не ги тера да мразат, завидуваат, лажат, с'скаат, итро бараат услуги, преувеличуваат едни, а минимизираат други нешта.
Николов често се шегуваше со името на местото во Велешката околија, од каде што му е семејното потекло. Сълп. С'лп на јазикот на кој се образовавме. Не можеш да го напишеш тоа што го изговараш. Не можеш да се изразиш, да се искажеш, да се развиеш, да викнеш, да се раскрилиш. С'лп.
С'лп како метафора на кафезот во кој живеевме. Кафез околу способностите и можностите на Владимир Николов. Тивко убиство на вистината и на народот на кој тој му припаѓаше. Синоним на она што го носи со себе и го следи уште од моментот кога во 70-тите години во скопската гимназија во која учел, на час по македонски јазик го кажал вистинското име на Зборникот на браќа Миладинови и прашал зошто тоа се премолчува.
„Ти се спаси оттука“, често ми велеше. И Реџо се спаси. Во Германија е.
Сега кога сето ова се случи, како ехо ми доаѓа впечатокот од нашите последни средби во мај оваа година во Скопје. Впечаток на кој не му допуштив да се развие како мисла. Како некоја сенка и грижа да доаѓаше од аурата на мојот пријател Владимир Николов. Нешта кои претходно не ги бев забележал кај него. Си отиде прерано и ќе ни недостига.
На фотографијата лево, која е направена во ресторанот „Пелистер“ во центарот на Скопје, во април 2019 година, Владимир Николов е во средината. На фотографијата десно се Николов и Реџо Рамадани, при нивното последно пиење кафе во Нирнберг, ден пред физичкото заминување на Владимир.
Нека му е вечна слава!

Редактирано от Darkages на 10.08.23 13:00.