От днес / Политика, Свят / Македония

РЕАЛНО НИЕ ГИ ОТЕПАВМЕ БУГАРИТЕ ОД ОБИЧАНЕ, Г-НЕ БОЈАЏИ
09.11.2020
За малку ќе се расплачев додека ја читав колумната на почитуваниот Јани Бојаџи објавена во Нова Македонија. Мајсторското перо на режисерот знае на прекрасен начин да ги долови некои моменти, а некои намерно или не да ги пропушти.

Бидејќи не сме мали деца и нема потреба од тоа да си играме игрички, пораката на Бојаџи е повеќе од јасна. Ние Македонците ги сакаме Бугарите, ама тие пустите не ни дозволуваат. Реално, ние, ги отепавме Бугарите од обичане. Ќе се согласите ли со мене г-не Бојаџи?

Од што ги сакаме Бугарите, останавме глуви за нивните донации во почетокот на коронакризата. Во македонските медиуми немаше место за помошта од Бугарија, но секако се најде едно ќоше за да се спомне дека некаков лудак од Стара Загора бил Македонец и заради огромната поддршка кон Македонците во Бугарија, го моча бугарското национално знаме.

Заборавивме и на пожарникарите што дојдоа први да помагаат кога ни се случи трагедијата со поплавите. Дали некој ги покани тие луѓе, да ги праша како се, дали имаат потреба од нешто, едноставно да им посвети една емисија барем. Не!

Можам да редам од 1 до 101 ама нема смисла. И јас и вие ја знаеме играта. Бугарите што и да направат, ќе бидат претставени како мрсни. Тие мораат секогаш да имаат разбирање за гредата во нашето око, што ние упорно не сакаме да ја видиме.

Велите Бугарија ги извисила Карев и Питу Гули. Борис Дрангов како чив офицер дојде во Македонија? Не беше ли тој офицер од Бугарската армија? Не дојдоа ли стотици Бугари да се борат за Македонија? Немаше ли тајни канали за шверц на оружје организирани од бугарски офицери по потекло од Македонија? Каде се повлекуваа четите по судирите со турскиот аскер. Каде спасија глава еден куп наши револуционери?

Извинете за лаичкиот влез во историјата, но со ваквото нафрлување на факти од ваша страна: Карев и Гули чекаа, ама Сарафов и Бугарите ги заебаа, не помагате во процесот за повторно заљубување меѓу Македонија и Бугарија.

Веќе ми дојде преку глава да прашувам, со кого соработуваа старите вмровци (за новите денеска сите знаеме) за време на окупацијата? Барем нивниот поголем дел. Кој ги создаде Бугарските акциони комитети? Бугарите тука само тепаа и силуваа или организираа и прослави за Илинден?

Да, биле сојузници со фашистите, да вршеле злосторства, но не само во Ваташа, туку и во Јастребино.

Вие како писмен човек барем во себе би требало да си признаете дека Бугарија и Македонија немаат заедничка историја само од 1941 до 1944. Би требало да знаете дека „љубовта“ кон Бугарија и Бугарите, овде по 1944 г. се казнувала многу жестоко. Крвавото Коледе, ако го извадиме од митот за Солунскиот фронт е кристално јасен пример за тоа.

Затоа ве молам, нека не влегуваме во патетични искази за несподелена љубов.

Љубовта кон Бугарија, овде може да ти донесе само навреди. Овде во нашата желна да љуби земја, не можеш да бидеш и Бугарин и македонски патриот. Бугарите не можат да ја сакаат Македонија иако таа им е роден дом. Тоа според Вас, дали му смета на обичането или го прави уште пострасно?

Бугарите овде се бркани во Бугарија, сакаат упорно да ги сведат на маргинално малцинство заблудени серковци. Бугарите овде немаат потреба од специјален третман, тие само сакаат да си ја сакаат Татковината и секако да не се вршат фалсификувања по стар југословенски обичај врз имињата на нивните претци.

Јас сум Македонец г-не Бојаџи, на мене не ми треба потврда од Комисијата за историја дека Гоце бил Бугарин. И јас и вие го знаеме тоа многу убаво. На мене лично ми треба само шансата да се докажам како вистински македонски патриот иако сум Бугарин. Македонија е конечно независна држава. Тоа им беше сонот на едни оцрнети како бугарски слуги Македонци. Нивниот сон веќе е реалност. Немојте да ми зборувате за љубов, кога баш тие се запишани со најцрни букви во македонската историја. За 30 години независност не ни најдоа сили паметните глави да расчистат чиви слуги биле Александров, Чаулев, Протогеров, Михајлов.

За 30 години паметните глави никако да сфатат дека Македонија не може да опстане ако Бугарија не ѝ помага. Македонија и Бугарија г-не Бојаџи немаат само заедничко минато, треба да имаат и заедничка иднина, ама за тоа танго требаат двајца. Не можеме ние да ја негуваме омразата кон Бугарија и Бугарите и да очекуваме тие нам пошо сме помали и нели нивен романтичен дел од историјата без престан да ни попуштаат.

Се надевам дека сега откако веќе нема илузии дека Софија ќе ги толерира нашите „антифашистички, антитатарски“ и секакви други напори, ќе се освестиме дека мора и ние нешто да си признаеме. Мораме и ние нешто да си го кажеме како што било.

За љубов требаат минимум двајца г-не Бојаџи, ама и за кавга исто така.

Тие пропагандите што ги спомнувате за мрсните Бугари, никогаш не запреле. Нема ни да запрат, затоа, ако веќе мора, навистина ќе се гледаме од ров до ров. Љубовта оставете им ја на обичните луѓе, од двете страни на Беласица. Тие немаат потреба секој ден да читаат дека Бугарите се фашисти.

Братски поздрав и се надевам дека еден ден, митовите што сеат омраза ќе бидат расчистени. Тогаш, ако сме живи ќе се напиеме домашна ракија а во позадина може да ни оди и некоја комитска песна. Во чест на Борис Сарафов, Борис Дрангов и многу други Македонци, кои не гледале разлика меѓу Македонија и Бугарија.

PS: Свесен сум за тоа дека во моментот реалноста е многу далеку од реалноста во времето комитско во кое книжарите освен со книги биле полни и со оружје, ама нека не забораваме каде се наоѓале тие книжари и за кого било наменето оружјето во нивните подруми.
`