Стево Коминтерноски спечели / Политика, Свят / Македония

Според Тричко се случи нешто битно, дај боже, ама се сомневам

Нова Македонија

Пишува: Бранко Тричковски

Изборот на Пендаровски е висока фаза во новата конституција на државата. Која ќе заврши со дефинитивното излегување од Југославија и со влегување во НАТО и ЕУ. Не е грешка: излегуваме од саморазбирањето што се темелеше на југословенското наследство, фино и слатко, но, совршено неадекватно за критериумите на независноста и слободниот свет. Излегуваме во Историјата на спротивната врата од вратата на смртта на која вмро-дпмне сакаше да не изнесе од Историјата.
Во една историска ретроспекција може да се каже дека тоа се процеси кои влечат корени уште од самото осамостојување на Република Македонија и нејзинито уставно вообличување, водат преку Рамковниот договор од Охрид, го вклучуваат трагичното искуство со режимот на вмро-дпмне и соборувањето на Груевски, искуството со лудиот претседател, конституирањето на власта на Заев, пучот од 27 април, Законот за јазиците, Договорот со Бугарија, Преспанскиот договор, уставните измени, новото име и, еве, сега, новиот претседтел.
Тоа се длабоки и сложени промени чии домени допрва ќе ги просудуваме, но нема никакви дилеми дека тие процеси се врвно позитивни и всушност, безалтернативни, и се остварени во директна коннфронтација со вмро-домне чија мисија не беше адаптација на Македонија на новите услови туку искористување на новите услови за атентат врз државата и нацијата.
Нема слични искустав во целокупната политичка историја на човештвото.
Тука имаме ослободување од таканаречената македонска Македонија, Македонија која и на Македонците и на сите други им донесе само зло затоа што беше во тотална дисхармонија со своите капацитети и со односите во светот, ги гушеше луѓето со својата невозможност и имаме конституирање на граѓанска држава. Вистина, повеќе како резултат на надворешни и внатрешни притисоци и порази, а помалку како резултат на домашните визии.
Се до Преспа и Договорот со Софија.
Тоа не е пораз, како што сакаат да ја плашат нацијата од круговите кои се сметат за патриотски, а всушност се чисти елементи на катастрофата, туку е епохален успех на една млада држава која со големи
жртви и немири се обидува да се ослободи од старите хипотеки. Од себе како хипотека.
Политичкиот концепт на новата држава е различен, драстично различен од тоа што кај Македонците беше вградено со вистините и легендите за Илинденска или за Асномска Македонија. Темелите остануваат, се разбира, но концептот-не!
Ослободување од баластот на македоноцентричноста и конфронтацијата кон внатре и кон надвор, особено од албанофобичноста, бугарофобичноста, гркофобичноста
и европофобичноста, кај не мали слоеви од населението, бавното, но евидентно пограѓанчување, рехабилитацијата на правото, ограничување на клиентелизмот и сериозно стеснување на корупцијата, тоа се тие резултати и тенденции околу кои ќе мора да се заложиме. Се разбира, заедно со политичката, правна, образовна културна и медиумска денацификацијата преку комплетна деконструкција на темата за вмро односно за вмро-дпмне. Тоа зло мора да се растури.